Watertrappelen in een blessuregolf

Waterwijk asc JO11-5

1 - 1

BFC JO11-3

Competitie

1e klasse (2e fase) 15

Datum

2 december 2023 9:00

Accommodatie

Sportpark Rie Mastenbroek
Rie Mastenbroeksportpark 4
1314AZ
ALMERE
tel. 036-5346948

Blessures, ieder team heeft er wel mee te maken en ze zijn nooit leuk en komen nooit op het juiste moment. Het is niet voor niets dat de grote, rijke ploegen in de wereld 2 tot 3 volwaardige teams bij elkaar kopen. Een blessure zit immers in een klein hoekje. Ik hoorde Hakim Ziyech deze week nog zeggen dat hij naar Turkije (Galataseray) was verhuisd, omdat ze bij Chelsea 3 volwaardige eerste elftallen konden opstellen. Hakim zelf zat blijkbaar niet in het eerste van die 3 elftallen. Ook niet in het 2^e overigens.

Maar niet iedereen heeft die luxe, die luxe van 3 volwaardige elftallen opstellen. Zo was daar het Franrijk van 1982, van Platini, van Tigana, van Didier Six en van de pijlsnelle, sierlijke Patrick Battiston. Frankrijk was de grote favoriet voor de wereldtitel in Spanje dat jaar. Eén van de mooiste elftallen ooit. Maar ook eentje waarin 11 waanzinnige spelers speelde, geen 13 ook geen 22, maar 11! En dat brak ze op, in die legendarische halve finale tegen West-Duitsland. Sevilla 8 juli 1982, één van de meest knotsgekke WK wedstrijden ooit zou het worden. Later wel eens (oneerbiedig) omgedoopt tot de “Slag om de Somme”. De gepolijste, technische Fransen tegen de schoppende, spugende, provocerende Duitsers aan de hand van doelman Toni Schumacher.

Frankrijk is beter, moet winnen, staat in de verlenging zelfs met 3-1 voor, maar is 30 minuten eerder zijn grote motor voorin kwijtgeraakt. Na de meest schandalige overtreding ooit. U kent het moment vast nog wel. Schumacher tegen Battiston, het is zo vaak herhaald, al is het alleen maar omdat de Nederlandse scheidsrechter Charles Korver, daar in Sevilla, sinaasappelsap in zijn ogen had gekregen en niet zag wat de rest van de wereld wel zag. Een maaiende, vliegende Toni Schumacher die zonder de bal ook maar een seconde gezien te hebben, die arme Battiston doormidden beukt. Knie vooruit en hopen op maximaal contact was het. En nee, Frankrijk kreeg geen penalty en Schumacher geen rood, maar dat was nog niet eens het ergste. Het ergste was dat de grootste Franse dreiging, de gevaarlijkste man, op een brancard op weg was naar Hospital Universitario Virgin Macarena. En de Fransen zonder hem verder moesten.

Zoals u al voelde aankomen liep dat niet goed af, zonder haar beste man, hield Frankrijk het hoofd niet boven water en Duitsland won na penalty’s. De grote held van de penalty serie? U raadt het al, Toni Schumacher himself, de man die al lang niet meer op het veld had mogen staan. Zo ging Franrijk ten onder aan blessures. En ze zijn echt niet het enige team dat, dat overkwam.

Zou Nederland met Marco van Basten wel van Brazilië gewonnen hebben in 1994 op het WK? Als u zegt ja, dan hadden wij ook zomaar wereldkampioen kunnen worden (nu werden dat immers de Goddelijke Kanaries). En hadden wij in 1978 wel de gouden wereldbol omhoog mogen houden als Johan was meegegaan? Ok, dat was misschien geen blessure, althans geen lichamelijke, maar mentaal was Johan wel degelijk geblesseerd en het principe blijft hetzelfde.

Kortom blessures doen ertoe. Het legt druk op een team, anderen moeten het opvangen, je mist balans en je mist je maatjes. Een team is ineens niet compleet meer. En zo vlak voor de winterstop op het einde van de 1^ecompetitiehelft, bevindt BFC JO11-3 zich ook in een heuse blessuregolf. Net op het moment dat er om de knikkers gebald wordt, nu zoals u vorige week heeft kunnen lezen, er mogelijk wat silverware in de zak van Sinterklaas zou kunnen zitten, of onder de kerstboom zou kunnen liggen. Onze Yuri, die lekker in vorm was de laatste weken, moest zich helaas aan zijn been laten opereren. Een operatie die gelukkig goed gegaan is en ons hoop geeft dat hij er snel weer bij is. En na een 2-tal weken met meerdere ziektegevallen, hoorden wij deze week ook nog dat wij misschien wel onze gevaarlijkste man, Philip, tot de winterstop moeten missen. Dat is niet mis, sterkhouders missen in een cruciale fase van de competitie. Genoeg te puzzelen dus voor het technische 4-tal op weg naar Waterwijk-uit.

Waterwijk uit dus deze zaterdag. Of wij kunnen beter voor één keertje zeggen: ijswijk uit. Koning Winter had namelijk toegeslagen in ons koude kikkerlandje en had temperaturen van ruim onder nul meegenomen. Daarom bleef het tot op het laatste moment spannend of de pot wel door zou gaan, want om 09.00 is het in de Almerense polder nog niet echt lekker opgewarmd. Dat kunnen de trouw meegereisde BFC-fans na zaterdag beamen. En ja de wedstrijd ging dus door en dus togen 8 spelers, 2 trainers, 2 coaches en een paar bussen supporters in de koude, vroeg ochtend naar Sportpark Rie Mastenbroek om te kijken of BFC zijn winning streak door kon zetten en in de race kon blijven voor het kampioenschap.

Maar Waterwijk uit is eigenlijk nooit een eitje. Altijd goede ploegen, een bijzonder sfeertje en een club waar soms andere regels lijken te gelden. Zeker als de wedstrijden close zijn. En dan te weten dat je belangrijke spelers mist en dat je niet optimaal hebt kunnen trainen door ziektes en blessures, het bibberkoud is en de bal deze zaterdag meer op een ballon leek, dan op een voetbal (zo licht), dan weet je dat er ook deze keer weer een stevige opgave klaarlag voor de mannen van BFC.

Na een snelle bespreking, het was immers koud en er was geen kleedkamer voor handen (was de psychologische oorlogsvoering dan nu al begonnen?), stuurde het technisch viertal een sterk 8-tal het veld in en BFC domineerde de openingsfase als vanouds. Er werd mooi gecombineerd tegen een ploeg die, als zo vaak in deze competitie, het aloude Engelse speltype Kick & Rush hanteerde. Soms wanen wij ons meer in de Engelse Championship dan in de Zwaluwen competitie. Het was een bekend recept, één hele grote sterke jongen achterin, de bal naar voren rammen en rennen maar. Niet mooi om naar te kijken maar wel uiterst moeilijk om tegen te voetballen. Zeker als je met een bal speelt die zo licht is dat ie bij de eerste aanraking al 3 meter van je voet stuit en, om zaken erger te maken, een veld dat kiezelhard is en de stuit van die bal nog wat uitvergroot.

Toch kwam BFC er een aantal keer goed doorheen in de eerste 2 kwarten, maar de laatste pass wilde telkens net niet aankomen. En dan is het moeilijk scoren. En vorige week zagen wij al dat je het dan van momenten moet hebben. En zo’n moment kwam er. Felix legde een corner weer goed terug op Claas die op de penaltystip vrijstond (beproefd recept!), Claas kon niet in 1x schieten omdat hij eerst een aanstormende verdediger moest ontwijken. En toen kwam voor de scheids van Waterwijk zijn eigen Charles Korver momentje. Claas ontweek de instormende verdediger handig en terwijl hij aan legde voor de zekere 0-1 haalde dezelfde verdediger zijn standbeen volledig onder hem vandaan. Overtreding, Penalty! Althans dat dacht iedereen……. Maar de scheids van Waterwijk zag de overtreding wel, maar besloot dat deze buiten het penaltygebied gemaakt was. Hoe dan? Claas stond op 7 meter van de goal. Protesten leverden uiteraard niets op en de vrije trap dit keer helaas ook niet.

Terug naar de tekentafel dus voor het technisch viertal, maar nog geen paniek. BFC was beter, speelde echt voetbal en achterin zat het eigenlijk potdicht dankzij de weer ijzersterk spelende Noud, Siebe en Jack. Rustig blijven voetballen was het devies en dat probeerde BFC ook de 2^e helft, maar de lange grote sterke laatste man van Waterwijk leek haast wel overal tegelijk te zijn en als hij niet in de buurt was speelde BFC simpelweg te ver van de goal af, zodat hij toch weer terug kon komen. En zo leverde de 2^e helft ook nauwelijks kansen op.

En dan is het des te zuurder dat BFC toch door een gelukje met 1-0 achter kwam. Een pass van achteruit werd door een BFC-teen zo van richting veranderd dat hij, per ongeluk, bij de volledig vrijstaande Waterwijk spits terecht kwam en deze keer kon hij de hoek uitkiezen. Coen was helaas kansloos. Een onterechte achterstand en dus tijd om de rug te rechten. Maar er kwam eerst nog meer onfortuin aan. Siebe kreeg een hoge bal van Waterwijk per ongeluk op zijn armen (terwijl hij zijn gezicht probeerde te beschermen) en ondanks het feit dat dit ongeveer even ver van de goal gebeurde als in de eerste helft met Claas, was de Waterwijk scheidsrechter nu wel resoluut. Penalty Waterwijk. Onfortuinlijke penalty. En dan is Coen natuurlijk extra scherp!! De penalty werd zeker niet slecht ingeschoten, hard, in de hoek, maar met een katachtige duik bokste Coen hem er toch uit. Gerechtigheid en tijd om het tij te keren.

Na die hachelijke momenten draaide de wedstrijd weer en werd BFC sterker en sterker. Eigenlijk kwam Waterwijk er in deze fase helemaal niet meer aan te pas en was het wachten op de 1-1. En die kwam er ook. In een ouderwetse scrimmage voor de goal was het uitgerekend Bob, de man die zijn maatje Philip node miste, die het scherpst was en de losliggende bal hard binnenschoot. Dat noem ik pieken op het juiste moment!! Op het moment dat BFC het echt even nodig had.

Na de 1-1 pakte BFC door en bleef het drukken. Daan sleurde als een echte spits en liep op elke bal en BFC drukte Waterwijk terug. Lukas zorgde voor de ballen voor de pot en de rest probeerde er het beslissende voetje tegen te krijgen. Het leidde tot veel corners, een paar afzwaaiers maar helaas niet meer tot een echte kans. En dus bleef het 1-1 en daar was, achteraf gezien, wel mee te leven. Beslissingen kunnen niet altijd jouw kant op vallen. En als u zich nog goed herinnert, hadden wij vorige week een mazzeltje. En zo balanceren dat soort dingen zich, over een heel seizoen genomen, dus meestal wel uit. En ondanks dat BFC beter was en er 8 mannen alles, maar dan ook echt alles, aan gedaan hebben, zat er zaterdag niet meer in.

En zo bleef het een beetje watertrappelen in een blessuregolf, maar de boys van BFC JO11-3 bleven goed boven water en lieten zien dat ze ook zonder hun afwezige teamgenoten gewoon een goede ploeg zijn. En er is nog niets verloren. Want volgende week moet directe concurrent Buitenboys tegen hetzelfde sterke Waterwijk en met de mogelijke punt mindering (misschien zelfs wel meer) die ze nog boven het hoofd hangt, staan beide ploegen op de laatste speeldag, volgende week, helemaal gelijk. Dat betekent nog alles om voor te voetballen thuis tegen AS’80. Met een gezonde score staan de mannen van BFC dan mogelijk zomaar met een schaal in hun handen. Wij zien jullie allemaal 09.45 aan de Meerweg voor de Apotheose. Draag Blauw, Wit en Rood!

Tot volgende week,