Sneeuwvlokje en handjes voor je kruis

BFC JO11-3

2 - 1

Zuidvogels HSV De JO11-1

Competitie

1e klasse (2e fase) 15

Datum

25 november 2023 9:45

Scheidsrechter

N.H. Moerman

Accommodatie

Sportpark Meerweg
Meerweg 63
1405BD
BUSSUM
tel. 035-6945648

Kent u ze nog? De kanonnen van weleer. Mannen met een kanonskogel in de linker (of in de rechter). Niet die met de fluwelen touch zoals Lionel Messi of onze eigen Pi-Air. Niet de mannen die de bal met een zachte aanraking over het muurtje laten zweven. Nee, de mannen van de streep, de poeier, de vuurpijl. Ik kon er met veel plezier en verbazing naar kijken vroeger. Mijn rechter was geen sloophamer (de linker overigens ook niet) en ik stapte dus ook zelden naar voren als de bal op een metertje of 25 à 30 van de goal lag.

Deze mannen wel. Het maakte een ogenschijnlijk onschuldige overtreding, ver van de goal, ineens tot een hachelijke onderneming voor verdedigers. Want als dat fluitje ging en de bal op 27 meter van de goal werd neergelegd dan was het alarmfase 1. Dan ging je met bibberende knieën in dat muurtje staan, één hand voor het kruis en de ander voor je gezicht (al had je er liever 2 voor je kruis gehouden). En dan maar hopen dat die sloopkogel niet jouw kant op kwam. Je staarde dan vanaf 9 meter in het strakke gezicht van Sneeuwvlokje of in dat van de cultheld van FC Twente en Roda JC, die met die lange blonde manen en dat vlassige snorretje. Iemand al een idee? Inderdaad, Michel Boerebach, de man met misschien wel het hardste schot van de jaren 80. Als hij hem goed raakte dan wist je dat het bukken geblazen was.

Vrije trappen werden onder de hoede van dit soort mannen een wapen. Zo zag ik Roberto Carlos er ooit eentje vanaf 40 meter inknallen. Weet u het nog? Dat beroemde zwabberschot tegen Frankrijk in 1997, die bal die richting de cornervlag leek te gaan en toen halverwege zijn vlucht ineens scherp naar links afboog om zo langs de verbouwereerde kale bats van Fabian Bartez de bovenhoek in te vliegen. Dick Jaspers stond ongetwijfeld te klappen achter de TV. Ik ook overigens.

En ook die vrije trap van Ronald Koeman op Wembley zal niemand natuurlijk ooit vergeten. De trap die Johan onsterfelijk maakte. Dankzij die trap van onze huidige bondscoach, is Johan voor eeuwig de Salvador geworden, de Jesus van het voetbal. Wat als Ronald die bal in het dichtgemetselde muurtje van het taaie Sampdoria had geschoten. Wat dan? Maar dat deed Ronald niet, weten wij natuurlijk. Die warme meiavond in London deed hij wat Guardiola, Stoichkov, Laudrup en good old Julio Salinas 111 minuten niet lukte. De bal achter de fenomenale Ginaluca Pagliuca (nog steeds een van de mooiste keepers ooit, qua naam, qua tenue, de haartjes, maar daar een andere keer meer over) schieten. Dankzij die vrije trap werd het Barcelona van Cruyff voor altijd het dreamteam en Johan dus, nou ja….. Johan.

Het is hopelijk inmiddels wel duidelijk dat een goede vrije trap ongelooflijk belangrijk kan zijn in het voetbal. En dat geldt voor de boys van JO11-3 van BFC vanaf nu ook. Sinds afgelopen zaterdag mogen wij een nieuwe naam aan het illustere lijstje Koeman, Carlos en Boerebach toevoegen. Zijn naam? Siebe Janssen. Met 2 ss-en. Vorige week al aangewezen als 1 van de rotsen achterin bij BFC JO11-3, maar misschien hebben wij zijn bijnaam vorige week te vroeg gegeven. Want een sterke grote verdediger met een hard schot een levensgevaarlijke vrije trap, waar hebben wij dat eerder gezien op de Nederlandse velden……..

Als het goed is bent u inmiddels al behoorlijk nieuwsgierig geworden naar dat potje van zaterdag. Thuis aan de Meerweg tegen Zuidvogels JO11-1, op papier een minder tegenstanders maar wij weten natuurlijk al lang dat er geen slechte ploegen spelen in de Zwaluwen Competitie. Zeker niet als de fans voorzichtig aan een kampioenschap beginnen te denken. Je ziet het op de app, gesprekken van hoop, van verlangen. Want na die eerste uitglijder tegen het zwaar versterkte Buitenboys, dat waarschijnlijk nog een straf boven het hoofd hangt, werd er alleen maar gewonnen. En met nog 2 wedstrijden te gaan tegen op papier mindere tegenstanders kunnen de fans het niet helpen om te dromen van bloemen, champagne en een vol Raadhuisplein. Een woord van waarschuwing aan de supporters, draagt u toch vooral schoenen met een goed profiel tijdens de huldiging, want de komende 4 weken staat daar ook Bussum on Ice.

Maar met kampioenskansen komt druk en wij weten inmiddels dat de boys van JO11-3 niet per sé het beste spelen als er druk op staat. En natuurlijk ben je voor de kleinere ploegen een mooie prooi, die komen tegenwoordig tot op het bot gemotiveerd naar de Meerweg. BFC puntjes afhandig maken, dat smaakt immers als overwinning.

Zo ook afgelopen zaterdag, tussen de buien door, in een wedstrijd die,……… nou ja die ik dus niet gezien heb. Ivm met andere verplichtingen kon ik pas de laatste 10 spannende minuten ‘acte de pressence’ geven. En dus is het volgende verslag op basis van ‘van horen zeggen’ en gekleurd door de fanatieke supporterschare van BFC.

In het eerste kwart schoot BFC nu eens een keer niet uit de startblokken, zoals al werd vermoed had Zuidvogels zich ingegraven en vocht het voor elke bal, BFC had het daar moeilijk mee en het zou de hele wedstrijd vechten blijven. Voor elke bal, voor elke meter. Met een op en neer golvend spel waarin BFC maar moeilijk aan voetballen toe kwam. Combinaties kwamen niet van de grond en er ging gewoonweg te veel mis. Maar toch kwam BFC in het 2^e kwart op voorsprong door, hoe kon het ook anders, een vrije trap. En alles wat wij hierboven omschreven voltrok zich voor de ogen van de trouwe fans. Kleine overtreding metertje of 25. Gemetseld muurtje, bange gezichtjes (als wist de tegenstander toen nog niet goed welk dynamiet Siebe in de dijen had zitten), de aanloop, de knal, de bolling van het net, het gejuich, de voorspong voor BFC, 1-0 vrije trap Siebe!

Das een fijne voorsprong bij rust voor het technisch 4-tal. Ondanks het matige spel en als het allemaal wat minder lukt, dan kunnen standaardsituaties, vrije trappen dus, de uitkomst bieden. Toch zullen de trainers en coaches in die rust geprobeerd hebben BFC aan het voetballen te krijgen voor de 2^e helft. Geprobeerd, want in het 3^e kwart werd BFC even helemaal overlopen door Zuidvogels dat nog maar eens een dot gas gaf. 1-0 achter dus alles om voor te spelen en een resultaat hing in de lucht. Dat zou het goed doen aan de Zuidkant van Huizen. BFC was het even kwijt en moest ondanks heldhaftig verdedigen van Jack en Noud en een paar mooie reddingen van Coen toch de gelijkmaker toestaan, 1-1. Volgens de partijdige maar wel eerlijke supporters van BFC was dat terecht (en dat zegt wat).

En dus moest BFC in het 4^e kwart weer opnieuw beginnen. En gelukkig hadden de boys hun Mojo weer gevonden, de vrije Yuri werd op rechts veel gevonden en daardoor kon BFC meer voetballen. Het leidde tot een spervuur aan afstandsschoten. Claas, Lukas, Bob, Felix en Daan namen het vijandelijk doel meerdere malen onder vuur, maar met veel kunst en vliegwerk wist Zuidvogels de bal eruit te houden. BFC werd er een beetje moedeloos van. Er was geen doorkomen aan. Tot dat ene moment. Een cadeautje, maar wel eentje dat BFC maar wat graag uitpakte. De scheidsrechter miste een overtreding van BFC op het middenveld en gaf tot ieders verbazing een vrije trap aan BFC zo’n ruime 35 meter van de goal. Zuidvogels protesteerde niet al te veel, want waar maak je je druk om zo ver van de goal? Dat bleek een grote fout. Blijkbaar hadden ze de eerste helft niet goed opgelet. Althans niet totdat de 4 man in het Zuidvogelsmuurtje in de strakke blik van Siebe keken. Toen viel het kwartje ineens. Het viel te laat. Siebe was al aan zijn aanloop begonnen en terwijl het publiek zich al oprichtte om de bal uit het achterliggende bos te vissen, knalde Siebe de bal genadeloos hard in de bovenhoek voor de 2-1, typisch gevalletje van l’histoire se répète, van die ezel en die steen.

Die twee vrije trappen bleken genoeg voor de overwinning. Ternauwernood, want Huizen kwam in de dying seconds nog een paar keer akelig dichtbij. Maar de 3 punten bleven aan de Meerweg en zo vond BFC voor het eerst dit jaar zijn weg naar de kop van de ranglijst. En zou het dan toch kunnen………. die droom, dat glibberen met fakkels bij Bussum on Ice? Wij, de supporters, beginnen er langzaamaan in te geloven. Het team wordt steeds sterker, het groeit, als het nu even niet loopt kunnen wij altijd op 35 meter van de goal een vrije trap versieren en deze zaterdag hebben de mannen bewezen dat ze ook kunnen vechten als het moet.

De voortekenen zijn er. En als je de slechte wedstrijden ook al gaat winnen, dan heb je de eigenschappen van een echte………….

Tot volgende week,