Competitie
1e klasse (2e fase) 15
Datum
18 november 2023 10:45
Accommodatie
Sportpark Loosdrecht
't Jagerspaadje 26
1231KJ
LOOSDRECHT
tel. 00-00000000
Balans, het is een sleutelwoord in het moderne voetbal. Teams bestaan al lang niet meer uit een bij elkaar gekocht groepje individualisten (behalve in Amsterdam dan dit seizoen). Gewoon de beste spelers bij elkaar gooien en dan winnen. Was het nog maar zo makkelijk. Zo was het vroeger, in vervlogen tijden. Tijden van Galacticos. Elk seizoen een paar sterren erbij. Bedacht door de beroemde, nee beruchte, voorzitter Florentino Peres in het hagelwitte deel van Madrid van vlak na de eeuwwisseling. Nou ja bedacht? In de jaren 60 had Real natuurlijk al een behoorlijk setje ‘Galactico’s op het veld staan. Mannen die in die roaring jaren ’60 onverslaanbaar waren. Elk jaar kampioen, 6 Europa Cups 1 winnen. Ze draaiden er hun voetbalschoen niet voor om.
Mannen, ook, die de mooiste bijnamen van het voetbal bij zich droegen. De Blonde Pijl (Alfredo di Stefano), Kannonnetje Boem (Ferenc Puskas), Napoleon (Raymond Kopa) en El Supersonico (Paco Gento). Mannen die ik natuurlijk nooit live gezien heb (zo oud ben ik ook weer niet), maar waarover een (geniale) coach mij in het verleden wilde leren. Met het toenmalige team keken wij de Europacup 1 finale van 1960 tussen Real Madrid en Eintracht Frankfurt. De grootste voetbalshow die ooit heeft plaatsgevonden. Op een volgepakt Hampden (waar toen nog gewoon 128,000 mensen in konden) werden de eerste echte Galacticos geboren. Het Kannonetje scoorde 4x de Blonde Pijl 3x, maar mooier was hoe het Eintracht van Paul Oswald and Erwin Stein (in die tijd echt geen push-overs) volledig omver gespeeld werd. Mooier dan de die ene Bayern-Barca van 60 jaar later of het swingende Barcelona van Pep. Eigenlijk best jammer dat het zo lang geleden is, want meer voetballiefhebbers zouden die wedstrijd moeten zien. Misschien biedt YouTube uitkomst.
Het waren mannen die voor eeuwig hun stempel hebben gedrukt op het internationale voetbal. Het is niet voor niets dat 2 van de 3 belangrijkste individuele FIFA-voetbalprijzen naar deze eerste Galactico’s vernoemd zijn. Niet naar de nieuwe en misschien meer bekende Galatico’s, Florentino’s Galactico’s, zoals een zekere David Beckham, Ronaldo, Luis Figo, Zinedine Zidane of Roberto Carlos. Nee naar de mannen van weleer. Zo is er de Ferenc Puskas-award voor de mooiste goal van het seizoen (van afgelopen zaterdag komen er zeker een paar op het lijstje) en de Raymond Kopa-award voor de beste speler onder 21 van de wereld. En niet geheel on-toevallig voetbalden afgelopen zaterdag, 11 jongens van onder de 21 zich op dat lijstje.
Maar hoe mooi die tijden ook waren en hoe veel er ook gewonnen werd, het was vroeger. En in dit geval was vroeger niet alles beter. In het moderne voetbal is geen plaats meer voor echte Galactico’s, ze slijten nu hun dagen in de woestijn, of in sunny Miami. De sterren van nu zijn teamspelers. Goed, zeker! Briljant soms, maar wel binnen de contouren van het team. De beste teams van deze wereld hebben geen echte sterren meer, ze zijn een collectief. Een collectief dat gedragen wordt door minder flashy spelers als Kevin de Bruine, Rodri, Aurelien Tchouaméni, Jamal Musiala, Ilkay Gundogan. Ja natuurlijk zijn er Erling Haalands en Kylian Mbappé’s, maar ook zij spelen in dienst van het team. Coaches doen er alles aan om de balans te bewaren, om hun ploeg als 1 blok te laten opereren, zodat ze niet afhankelijk zijn van de ingeving van 1 Ronaldo of Messi. Dat is wat een coach in het moderne voetbal moet doen. Een team smeden, een collectief.
Maar hoe doe je dat als je van het technisch hart 8 spitsen in je team hebt gekregen, als je te maken hebt met veel nieuwelingen en met nieuwe coaches en trainers. Met spelers waarvan bijna de helft nog helemaal nooit in een opleidingsteam hebben gezeten. Spelers die moeten wennen aan de intensiteit en de tactiek. En hoe houd je de trouwe en vocale achterban tevreden? Een achterban die hartstochtelijk mee leeft en als wapen de scherpe pen heeft. Ga er maar aan staan.
Misschien denkt u nu dat ik het over de erfenis van Sven Minsilat heb, maar niets in minder waar. Wij zijn geen F-side en deze scribent is geen Valentijn Driessen (verre van). Dit is Bussum, de Meerweg, BFC JO11-3, onze mannen. Mannen die nu zo’n 2,5 maand samen voetballen. Mannen die elkaar eindelijk een beetje beginnen te begrijpen. En die na 2,5 maanden trekjes vertonen van de prachtige ploegen uit het verleden. Van de Galactico’s van de jaren ’60 en de tiki-taka’s van Pep. Mannen die steeds beter samen spelen, elkaar steeds beter gaan vinden en inmiddels voorzichtig de resultaten aanéén beginnen te rijgen. En dat is een groot compliment aan de trainers en coaches. Waar Maurice in Amsterdam van 123 miljoen aan aankopen geen team kon maken, hebben Hidde, Benjamin, Cees en Jurgen van 8 spitsen een uitgebalanceerd geheel gemaakt. En het begint vruchten af te werpen.
Zo ook afgelopen zaterdag toen BFC wederom met een paar volle auto’s met trouwe fans, die allemaal de stromende regen trotseerde omdat ze de mannen dat mooie voetbal van vorige week tegen SDO wilden zien spelen, naar Hilversum reisde. Op naar Victoria uit, met een fitte selectie. En uit die fitte selectie hebben Cees, Jurgen, Ben en Hidde, inmiddels een mooie gebalanceerde mix van verdedigers (Noud, Jack en Siebe), middenvelders (Lukas, Yuri en Claas) en aanvallers (Philip, Bob, Daan en Felix) gesmeed. Met een ijzersterke keeper (Coen) erachter natuurlijk.
Victoria uit dus. In de stromende regen. Wel lekker voetballen als je wil combineren. Ajax laat zijn veld niet voor niets vlak voor de aftrap sproeien. Dat was afgelopen zaterdag in ieder geval niet nodig, want er viel genoeg uit de hemel. En BFC wist er wel raad mee, op het gladde veld gingen de boys direct verder met waar ze vorige week tegen SDO waren geëindigd, lekker combineren. BFC, zoals zo vaak dit seizoen, was het eerste kwart beter. Toch knap dat de trainers en coaches 11 negen- en tienjarige mannetjes elke week weer direct scherp krijgen.
En scherp waren de boys en ze creëerden direct kansen. Wederom met goed veldspel en fel verdedigen werd direct het initiatief genomen en kansen volgden al snel. En na een paar keer net naast geschoten te hebben, opende Claas de score uit de rebound na eerst, samen met Daan, de Victoria verdediging uit elkaar gecombineerd te hebben. 0-1 BFC. Na de 0-1 bleef BFC Victoria vastzetten en dat leidde al snel tot de 2egoal. Weer was het Claas die goed druk zette en een lange bal van Victoria zo blokte dat hij pardoes voor de voeten van Philip kwam. En Philip, die aarzelde niet, en knalde hem met de linker hard in de bovenhoek, 0-2. Ook na de 0-2 bleef BFC beter, maar kwam Victoria er toch nog wel uit. Tenminste tot aan 30 meter van de goal en dan liepen ze tegen de muur aan die Jack, Siebe en Noud hadden opgetrokken. En dus bleef het 0-2 tot de rust. Ook omdat een glaszuivere 2e voor Philip om onverklaarbare redenen werd afgekeurd.
Het deerde BFC niet. De mannen bleven rustig en gingen na rust gewoon door met combineren. Lukas en Yuri waren altijd aanspeelbaar en actief, Claas was overal met passjes aan het strooien. Daan sleurde voorin en trok gaten, Bob, Philip en Felix maakte heerlijk acties langs de lijn en de JSN-muur bleef ook in de 2e helft stevig staan. En aanvallend speelde BFC weer het combinatievoetbal waar de toeschouwers voor gekomen waren. Het leidde in het 3e kwart tot de 0-3 van Noud, die attent was bij een corner en de bal simpel in het hoekie kon tikken en ook al snel tot de 0-4 van Daan. Wat weer een hele mooie goal was. Een ingestudeerde. Althans, zo leek het. Felix legde een corner slim terug op Claas op de 16, die van afstand hard en laag op de goal schoot. Daan was bij de 2e paal attent en gaf de bal het laatste zetje.
Na de 0-4 gaf Victoria toch nog even gas voor de ere goal. Maar daar wilde Coen niets van weten. Er kwamen kansen voor de mannen uit Hilversum, maar die werden telkens weer met een paar onwerkelijke katachtige reflexen onschadelijk gemaakt. Dat maakte het des te jammer dat een klein onoplettendheidje achterin bij BFC, de boys van Victoria toch nog een goal gaf. Wel sportief, maar Coen had gezien zijn optreden zeker de ‘0’ verdiend.
Maar het slotakkoord van deze regenachtige ochtend was gelukkig weer voor BFC. Claas, de man in vorm, werd keurig vrijgespeeld in een mooie tiki-taka aanval via Lukas, Felix en uiteindelijk Daan. Die hem helemaal vrij voor de keeper zette. En met dat buitenkansje wist Claas wel raad, 1-5. En dat was ook de eindstand. Weer 5 goals, weer top verdedigd, weer mooi gevoetbald. Deze toeschouwer ziet een patroon ontstaan. And he likes it!
En waar de mannen vorige week collectief een afkorting verdiende, verdienen ze vandaag, geheel in de stijl van de Galacticos, een eigen bijnaam. Ik doe vast een voorzetje:
Coen “de Jaguar” Rustenhoven – vanwege zijn katachtige reddingen.
Siebe en Jack noem ik vanaf vandaag – “The Concrete Twins”
Noud “de Locomotief” de Gooijer – want als er iemand overal doorheen kan stomen…..
Daan “de Professor” de Groot – want scoren is een wetenschap.
Philip “de Ballerina” van Empel – danst langs verdedigers.
Claas “de Passer” de Roever – niet alleen omdat hij graag passt, maar ook omdat dat altijd met een wiskundige precisie moet.
Bob “La Bomba” Sandmann – slalomt als de oude meester (Alberto Tomba, red.)
Yuri “de verrekijker” Haremaker – ziet een man van heinde en verre vrij staan
Felix “de man met Gogme” Biermans – omdat hij weet wat er gevraagd wordt, in elke situatie.
Lukas “de Tol” Dikker Hupkes – want wie kan er beter draaien en kappen……?
Tot volgende week,
J
Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:
- Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
- Het inzien van de opstelling van je team.
- Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
- Meld je aan voor vrijwilligerswerk, en geef je voorkeurswerkzaamheden op.
Succesvol Uitgelogd!
Reageren
