Fakkels en lege koffiebekers in de aanslag

Buitenboys sc. JO11-3

5 - 1

BFC JO11-3

Competitie

1e klasse (2e fase) 15

Datum

4 november 2023 12:00

Accommodatie

Sportpark Polderkwartier
Daniel Stalpaertstraat 1
1333NA
ALMERE
tel. 036-5400956

In Amsterdam weten ze het al maanden, als het even niet lukt, dan lukt het ook echt niet. Dan kan je nog zo veel goede wil hebben, nog zoveel inzet, dan valt elke bal verkeerd, elke beslissing van de scheidsrechter de kant van de tegenstander op en elke kans net aan de verkeerde kant van de paal. Dan ga je als middelmatige rechtsbuiten van Ajax, de miljoenen uit de woestijn ineens als redding zien of zoek je als Georgische gelukszoeker gewoon lekker de pers om je onvrede te uiten. Dan vallen de oud-spelers over elkaar heen om aan te geven dat ze dit nooit voor mogelijk hadden gehouden en dat zij het allemaal anders gedaan zouden hebben. Dan moet de trainer eruit, de RVC, de directie, de scout, de kantinejuffrouw, de materiaalman en de terreinknecht. Voetbal is nu eenmaal een wereld van beste stuurlui en wij staan allemaal maar al te graag aan wal.

Ajax is heus niet het eerste bolwerk dat in een ‘perfect storm’ terecht is gekomen. Zo eentje waar alles fout gaat en waar je eerst compleet doorweekt en door de bliksem getroffen moet worden, voordat het droog wordt. Wat te denken van de ‘Trots van het Noorden’, groot geworden in de regio, spelers als Koeman (2x), van Dijk, Suarez en Tadic opgeleid, Europees voetbal gespeeld met (kent u hem nog?) Milko Djurovski en nu? Troosteloos 13e in de Keuken Kampioen Divisie. En ja hoor: Trainer weg, bestuur weg, supporters boos, fakkels… waar hebben wij dat vaker gehoord.

En wat Milko betreft, niemand had 25 jaar lang iets van hem gehoord in Groningen, maar na de degradatie in mei was hij er natuurlijk als de kippen bij om zijn ongeloof uit te spreken. Geheel in de geldende traditie. “En?” vroeg de verslaggever “of Milko een beetje onder de indruk was van de grimmige sfeer in de Euroborg, van de fakkels op het veld, van de rechtsback die een vriendelijk tikkie van een supporter kreeg?”. Nou nee!! Hier is wat hij had te zeggen:” 'Ik heb voor Partizan en Rode Ster Belgrado gespeeld. Daar gooien ze altijd vuurwerk op het veld, dat hoort erbij. Het is daar ook een manier van protest, protest tegen alles, tegen het leven in armoede, tegen het lauwe bier in het stadion, tegen de nieuwe geblondeerde coupe van de rechterspits, tegen het kekke jasje van de trainer. Fakkels op het veld, laat mij niet lachen, ik kom van de Balkan! Aldus Milko Djurovski, clubicoon en vuurwerkliefhebber.

Voorbeelden van instortende voetbalbolwerken zijn talloos. HSV dat ooit nog de Europa Cup 1 won met Ernst Happel, het speelt al jaren zijn potjes in de 2^e Bundesliga. Het grote Sampdoria (met Gullit en Seedorf) dat het Dreamteam van Cruyff kon bijbenen, in de Serie B, onderaan. Het trotse Leicester City dat vriend en vijand verraste door in 2016 de Premier League te winnen, het bivakkeert alweer jaren in de Championship (het 2^eniveau van Engeland). Het Deportivo la Coruna van ‘torphantoom’ Roy Makaay, speelt nu anoniem zijn potjes in de Primera Federation (en dat klinkt hoog, maar is het 3^e niveau van Spanje).

Het is al deze clubs niet gelukt om de afdaling tot in de vergetelheid een halt toe te roepen. En wat al deze dramatische verhalen gemeen hebben? Het begon met een off-day, en toen nog eentje en nog een en toen…..

Een off-day dus, of iets wat er erg op leek. Waar vorige competitieronde nog soeverein met 3-6 werd gewonnen uit in Almere, lukte er deze zaterdag heel weinig bij JO11-3. Weinig maar niet niets, er waren wel degelijk lichtpuntjes hoor. Zo was er het felle en genadeloos verdedigen van Jack, die achterin menig kans en tegenstander onschadelijk maakte. En er was er dat eerste kwart. Een kwart waarin BFC domineerde, kansen aanéén reeg en in plaats van 1 eigenlijk wel 4 doelpunten had moeten maken. Helaas hadden de boys iets te goed naar Brian Brobbey gekeken want de mooiste kansen werden wild om zeep geholpen. Iets waar de bonkige spits van Ajax inmiddels ook een patent op lijkt te hebben. Felix was een positieve uitzondering. Hij was de enige die 1 op 1 met de keeper wel de rust bewaarde en beheerst de 0-1 aantekende.

Die 0-1 en die kansen verbloemden veel, want er lukte bar weinig bij de boys van JO11-3 en dankzij Coen, maar vooral omdat zij ook 3 Brobbey’s voorin hadden staan, gingen wij met een 1-1 stand het 2^e kwart in. In dat 2^e kwart bleek Buitenboys een behoorlijk stukje sterker en liep het snel weg van BFC. In no time hadden ze de boel omgekeerd tot een 3-1 voorsprong. En voor BFC is voetballen met een achterstand al eerder moeilijk gebleken. Onze mannen worden dan gejaagd, willen te graag terugkomen. Ze hebben dan de neiging om te veel te willen doen, te veel te pingelen, te snel te schieten, te lang te wachten met passen en te veel ballen blind naar voren te schieten. Dat zijn een hoop te’s en te’s gebruiken doe je inderdaad vaak veel TE veel…

Buitenboys combineerde aan de andere kant echter vrolijk verder. En de teller stopte uiteindelijk op 5-1 in het voordeel van de Boys uit Almere. Een gevoelige nederlaag op een zaterdag waarop weinig lukte en waarop je nooit het gevoel had dat er meer in zat.

En waren er dan helemaal geen verzachtende omstandigheden? Ja natuurlijk wel. Buitenboys had de kansloze nederlaag in de heenwedstrijd natuurlijk ook geanalyseerd. En toen bleek dat ze een waslijst aan afwezigen hadden, zagen ze hun kans schoon om deze afwezigen te vervangen met 2 jongens uit de O11 selectie en door een meisje van ruim 12 (3 koppen groter en sterker dan de onzen) en die vervolgens als echt ausputzer te positioneren (en ja ze was groot, sterk en kon aardig voetballen).

Maar deze toeschouwer kon zich niet aan de indruk onttrekken dat, dat allemaal niet had uitgemaakt als BFC gewoon was blijven voetballen. Ballen naar elkaar spelen, goede aannames, ballen van de achterlijn terugtrekken ipv blind voor de goal strepen, niet van 30 meter op goal schieten en het belangrijkste: in kansrijke positie rustig blijven. Zo lukte het de vorige keren ook om de wedstrijd om te draaien. Helaas was daar deze zaterdag geen sprake van en dus gingen de boys met een wijze les naar huis. Wij zijn geen fysieke ploeg (alleen Jack voorziet ons van een portie broodnodig bikkelkracht), wij moeten het van voetballen hebben. Samen. En als je dat op een willekeurige zaterdag even vergeet, dan wordt het tegen elke tegenstander moeilijk.

Maar zo’n off-day zit er ook af en toe tussen. En gelukkig wisselt JO10-3 die dan vaak weer af met een prachtige overwinning. En er werd wel gevochten, tot het einde, er hingen geen koppies en er waren geen tranen. Er werd waardig verloren en dat is voor 11 jongentjes van 10 ook een hele prestatie. En dat was ook de reden dat de weer enthousiast meegereisde fans de fakkels nog even in de zak hebben gehouden en de koffiebekertjes in de hand. Dat en dat gezegde van die stuurlui aan wal…………….

Tot volgende week

J.