Winnen doe je maar op 1 dag, een reputatie is voor het leven…..

-

Datum

21 oktober 2023 12:00

Accommodatie

Sportpark Meerweg
Meerweg 63
1405BD
BUSSUM
tel. 035-6945648

Vakantie, wat had ik er vroeger als voetballer een hekel aan. Huh, zult u zeggen, hoe kan je nu een hekel aan vakantie hebben? Dan ben je eindelijk vrij, geen werk even geen verplichtingen, lekker resetten en dat vind je dan niet leuk? Maar zo werkt het brein van een 10-jarig voetballertje niet. Die wil gewoon elke dag op het veld staan, ballen, weer of geen weer, tegenstander of niet. Als mijn ouders vroeger een weekendje met het gezin gezellig op pad wilden dan begon bij mij het chagrijn. Dat betekende dus niet voetballen zaterdag. Dat heerlijke moment waar je de hele week naar toeleefde missen. Die zaterdag in de auto naar de Ardennen, je in spanning af vragen of je maten ook zonder jou toch wel gewonnen hadden. En in de vakantie was dat gevoel nog veel erger. Oké, je teamgenoten speelden ook niet, maar jij liep met je ouders ergens in een oude stad, afgekocht met een Luikse wafel, terwijl je ook gewoon lekker op dat groene gras had kunnen staan, met je vrienden.

Deze week begint de herfstvakantie en dus zitten er overal in Naarden en Bussum en omstreken jongetjes met datzelfde gevoel als ik, pak hem beet 30 jaar geleden (nou oké 35, haha). Ook als harde kern val je dan in een diep gat. In 1x moet je op zaterdag iets anders doen, klussen in huis, de winterkleding uitzoeken, naar de meubelboulevard of erger nog de Ikea. Er is immers geen sport en dus kunnen alle dingen die je weekend in, weekend uit voor je uit schuift, eindelijk eens opgepakt worden. Geen excuses van “Ik moet met mijn zoon of dochter mee naar de voetbal of de hockey”. Stiekem vinden mijn vrouw en ik die zaterdagen met sport veel leuker.

En gelukkig, wij kregen nog een weekje respijt. Met (grote) dank aan coaches Jurgen en Cees omdat zij de moeite hadden genomen om dit weekend een ingelaste oefenwedstrijd te regelen. Waarschijnlijk ook geen zin in de Ikea of bouwmarkt.

Er was dus toch voetbal een heuse oefenwedstrijd tegen een mix van de beste boys die onze mooie club een leeftijdscategorie lager te bieden had. Tegen de onder 10 dus. Leerling tegen Meester als je dat zo mag stellen. Een verhaal zo oud als de weg naar Rome in het voetbal. En laat daar nou net de leerling van onze eigen Louis van Gaal zijn neergestreken. Al lijkt José inmiddels wel alle lessen van Louis vergeten te zijn. Van het aanvallende combinatie voetbal wat de nieuwe ‘salvador’ van Ajax er in hun tijd bij Barcelona bij de jonge Mourinho instampte, is in Rome weinig meer overgebleven. En ja ik weet dat ik me met ‘salvador van Ajax’ op heel glad ijs begeef gezien de veronderstelde animositeit tussen onze Louis en de enige echte Salvador. Maar Louis moet Ajax wel gaan redden en dan ben je dus een ‘salvador’. In het Spaans wel tenminste. En als het hem lukt in het Nederlands misschien ook wel…..

En om dan maar bij de echte “Salvador” te blijven. Hij was natuurlijk de echte leermeester, voor zovelen in de voetbalwereld. Voor Dennis Bergkamp, Arsene Wenger, Morton Olsen, Arrigo Sacchi, Frank Rijkaard en natuurlijk zijn zelfverklaarde (toen hij nog leefde) spirituele zoon. De man die als enige de echte erfenis van Johan geërfd heeft en daarmee al jaren in Barcelona, München en nu Manchester het mooiste voetbal ter wereld speelt.

Pep was natuurlijk de ultieme leerling. Sleutel speler in het dreamteam van Johan in begin jaren 90 en later trok Pep in honderden gesprekken bij de open haard in het huis van Johan en Danny in Barcelona, onder een genot van een mooi glas Rioja, Johan’s hele hoofd liefdevol leeg. Pep was als zijn 2^e zoon en dat begon al toen hij dat kleine fragie le mannetje van 14 zag op La Masia (het jeugd instituut van Barcelona in de Catalaanse heuvels). Pep stond op het punt om weggestuurd te worden. Te flegmatiek, te klein, te weinig power. Johan stak er een stokje voor en de rest, is met een mooie uitdrukking, history. Van Johan leerde Pep zijn belangrijkste les, verscholen in (vind ik) misschien wel de mooiste Cruyffiaanse uitspraak ooit: “Winnen doe je maar op 1 dag, een reputatie is voor het leven”. Daarom wilde Johan en later Pep en later Frenkie (nee niet die De Jong, maar de enige echte Frenkie, Frenkie Rijkaard) en nog later die andere kleine Vlo die ooit bijna werd weggestuurd op La Masia, altijd mooi voetballen. Dat is immers waarom je herinnerd wordt!

En ja inderdaad, ze maakte daar aan de Costa Brava, 16 jaar, later bijna weer dezelfde fout. Door bijna weer zo’n klein flegmatiek mannetje weg te sturen. Deze keer was het Cruyff adept Rijkaard die wel zag wat de rest niet zag en net als Johan indertijd dat mannetje aan boord hield. En net als Josep Guardiola zou dat mannetje ook uitgroeien tot een hele aardige voetballer………

Leerling en meester dus, jong tegen oud. Ervaren tegen enthousiast. Daar leek het afgelopen zaterdag in de eerste helft totaal niet op. Voor één zaterdag keerde BFC JO11-3 terug op een kleiner veld, 6 tegen 6 om met de regels van de O10 mee te gaan. Zonder de afwezige Jack, Siebe, Lukas (ik hoop dat ze allemaal tenminste wel een Luikse wafel hebben gekregen….), met dus 8 fitte en gemotiveerde boys aan de aftrap. Die, en dat bleek in de eerste helft, toch ook wel wat zenuwen hadden opgespeld. Immers tegen een jaar jonger dien je natuurlijk wel te winnen, adel verplicht.

Maar die memo had de onder 10 niet gekregen. Wat een leuk ploegje is dat zeg. Heerlijke voetballertjes, handig, vol erin ook. En al waren ze soms een kop kleiner, ze waren niet verlegen of geïntimideerd deze zaterdag en, eerlijk is eerlijk, overrompelde de JO11-3 in de eerste 2 kwarten volledig. Met mooi en verzorgd combinatievoetbal, gecombineerd met passie en werklust zette ze de JO11-3 met de rug tegen de muur. Het resulteerde al snel in de 0-1 van de O10 en meer kansen volgde.

Maar wij hebben Coen en Coen houd je altijd wel in de wedstrijd als het nodig is. En dus kon de O11 een beetje aanvallen denken. Alleen ging dat in de eerste helft veel en veel te slordig. Blijkbaar dachten de mannen dat duels aangaan en pingelen de oplossing was om het tij te keren (ze waren immers bijna allemaal een kop groter). Alleen werkt dat maar matig op zo’n klein veld. Je kan immers wel een man passeren maar de volgende staat direct weer voor je neus of de zij/achterlijn zit al in de weg. Toch maakte de O11, 1-1 door een afstandsschot van Claas dat net over de uitgestoken vingertoppen van de O10 goalie heen vloog. Maar daar was in de eerste helft dan ook alles wel mee gezegd. De O10 combineerde vrolijk door en de O11 was slordig in de passing, kwam niet uit de dekking en pingelde zich herhaaldelijk vast. Het leidde tot een forse 1-4 ruststand want de boys van de O10 maakte nog 3 hele aardige goals die eerste helft.

Het rustsignaal van de wederom uitstekende leidende scheidsrechter Biermans kwam niet vroeg genoeg, want naast dat er weinig lukt begon er ook wel een beetje frustratie in de ploeg van de O11 te sluipen. Tijd voor thee en orde op zaken dus. En tot op de dag van vandaag zullen wij niet weten wat er die 15 minuten in die kleedkamer gebeurd is. Gevraagd na de wedstrijd bleven coaches Cees en Jurgen er erg vaag over, iets met 2x naar de McDonalds en vrije vogels was alles wat ze wilde delen. Maar wat ze ook gezegd hebben, boy it worked.

De O11 was nog niet verslagen en legde een 2^e helft op de mat die misschien wel de beste van dit hele seizoen was. Er werd niet meer gepingeld, mooi gecombineerd en er werden prachtige goals gemaakt. De boodschap dat je het samen moet doen, gewoon aannemen spelen, vrijlopen en rust aan de bal houden was goed aangekomen en het begon te lopen. Eerst was het Noud die, na goed meegeven van Yuri, met een mooie knal de 2-4 op het bord bracht. Wat Noud kan, kan ik ook, moet Bob gedacht hebben want op identieke wijze poeierde hij de 3-4 binnen en nog geen 3 minuten later combineerde Claas en Bob door het midden en stond het weer gelijk, Claas 4-4. En daarmee was de O11 pas net begonnen.

Met een handig lobje maakte Noud nog in het 3^e kwart de ommekeer compleet en stond het 5-4 voor de O11 en ook Felix deed nog een duit in het zakje nadat hij door Claas mooi vrij voor de keeper was gezet. 6-4 stond er op het bord na driekwart wedstrijd. En dat was terecht. Toen de O11 eenmaal begon met voetballen was er voor de O10 (begrijpelijkerwijs) geen houden meer aan. En helaas voor de O10 hadden mannen van Cees en Jurgen de smaak nu echt te pakken en denderden ze door in het 4^e kwart.

Claas, die zich als een vis in het water voelde in de kleine ruimte, vond Philip met een mooie steekpass en met een subtiele voetbeweging (wat is het toch een heerlijke instinctieve voetballer) verschalkte Philip de O10 goalie voor de 7-5. En ook voor de 8-5 stond Philip instinctief op de juiste plek om een rebound na een keiharde knal van Bob af te ronden. De 9^e kwam van Daan die op links doorkwam en de bal prachtig met een mooie curve het verre hoekje in prikte. En ja lieve lezers, na de 10, 10, 10, 10 leuzen van de harde kern aan de zijlijn, maakte Philip zijn hattrick en de 10 voor de boys compleet door de treuzelende keeper de bal te ontfutselen en die in het lege doel te schieten, 10-5.

Het zou de laatste actie van de wedstrijd zijn, waarin de O11 zijn rug rechtte na de rust en een geweldige 2^ehelft speelde met bij vlagen oogstrelend voetbal, prachtige goals en mooie combinaties. En dat gold zeker ook voor de leerlingen van de O10. Ze hadden dan wel fors verloren deze zaterdag, maar wat speelden ze mooi en met passie en je weet wat ze zeggen……. Verliezen doe je maar op 1 dag,…….Dus met de O10 boys komt het wel goed.

En wat de O11-3 betreft, die hebben een leuke middag gehad, weer bevestigd gekregen dat als ze het samen doen, als team en elkaar lekker de bal gunnen, er mooie dingen kunnen gaan ontstaan aan de Meerweg. Maar nu eerst met een lekker voldaan gevoel op vakantie. Of naar de McDonalds al begrijp ik nog steeds niet helemaal wat coach Jurgen nu precies beloofd heeft….

Groet en tot na de herfstvakantie