Der Traditionsverein

Victoria JO10-3

4 - 7

BFC JO10-3

Competitie

2e klasse (2e fase) 09

Datum

3 december 2022 10:45

Accommodatie

Sportpark Loosdrecht
't Jagerspaadje 26
1231KJ
LOOSDRECHT
tel. 00-00000000

Ik houd ervan, van die clubs die al meer dan een eeuw bestaan, waar de schilderijtjes van oude eerste elftallen nog in zwart-wit in een mooi lijstje aan de muur hangen en waar het bestuur nog gewoon in jasje dasje loopt. Clubs waar niet alleen gevoetbald werd in oude vervlogen dagen maar ook bijvoorbeeld gecricket of soms zelfs gebandy-ed. Clubs met zo’n mooi oud houten of ijzeren hek met het clublogo erin, wat vroeger als ingang dienstdeed en nu een soort icoon van het sportpark is geworden. Clubs soms nog ouder dan onze eigen voetbalbond haarzelf (opgericht in 1889). Een enkeling mag zich zelfs koninklijk noemen. Maar dat kan alleen als je ouder bent dan de KNVB en dus voor 1889 opgericht. Het zijn er in Nederland maar 3. Kunt u ze opnoemen?

Maar niet alleen Nederland kent ze, de term stamt natuurlijk van onze Oosterburen, waar in dezelfde periode zo eind 19^e eeuw ook een paar pareltjes het levenslicht zagen. Zoals het dappere Lokomotiv Leipzig, dat jarenlang het steenkoude en oersaaie Oost-Duitsland van de nodige successen voorzag. Maar de kans om de glorie van FC Magdenburg (van 1974) te herhalen, door de loepzuivere voorzet van Sonny Silooy in 1987, tot een voetnoot in de Europese voetbalgeschiedenis gedegradeerd zag worden. Echte ‘Traditionsverein’ zoals alleen de Duitsers het met een prachtig woord kunnen noemen.

De meest roemruchte van het stel? SC Germania (wij kennen het nu als die Hamburger Sports Verein HSV, omdat in 1919 Duits nationalisme na WO I iets minder gepast was geworden). De roodbroeken bulken van de historie en tradities. Waarvan het “Allzeit Uhr” de mooiste is. Een grote klok in het Volksparkstadion (u weet wel dat stadion waar Marco in 1988 zijn beroemde glijgoal maakte en Ronald zijn billen afveegde met het shirt van “der Lothar”). Een klok die bijhield hoe lang HSV al in de Bundesliga speelde. Als 1 van de oprichters waren ze daar vanaf het begin bij en nooit degradeerden ze. Trots waren ze daarop in Noord-Duitsland, zo trots dat ze een grote klok in het stadion hingen om te tellen hoe lang ze al op het hoogste niveau speelde. Een doorn in het oog van stadsgenoot FC Sankt Pauli, dat jaar in jaar uit op-en-neer jojo-de tussen het hoogste en één-na-hoogste niveau. Maar ‘bijhield’ had de oplettende lezer al opgemerkt een paar zinnen terug, want toen kwam die lentemiddag in 2018. De dag waarvan ze in Hamburg dachten dat hij nooit zou komen. Na 55 jaar arrogantie en trots, na 55 jaar hoogmoed, kwam de val. Op 12 mei 2018 degradeerde HSV uit de Bundesliga. Het Allzeit Uhr stond stil……. op 54 jaar, 261 dagen en 19 uur. En stil staat het nog steeds, want na die dramatische degradatie, grijpt HSV jaar-in jaar-uit net naast promotie. De wraak in het ‘scheiss bruine’ deel van de stad is al jaren niet zo zoet geweest.

Ik ben zelf ook op zo’n club opgegroeid, in de tijd dat ballotage nog heel normaal was en je na de wedstrijd een lunch of diner voor je tegenstander regelde. Elk jaar mocht je dan het beroemde toernooi ‘de Acht’ spelen. Al sinds 1938 spelen alle hoogste jeugdelftallen van die 8 roemruchte clubs 1x per jaar tegen elkaar. Je speelde tegen clubs met bijzondere namen als Robur et Velocitas (Apeldoorn), VV Bato (Winschoten), Volharding (tegenwoordig RAP in Amsterdam), Be Quick (Groningen) en de Abelborsten Football Club Concordia (Den Helder) en natuurlijk tegen de grote 3; Koninklijke HVV (Den Haag), Koninklijke UD (Deventer) en de oudste van het stel; de Koninklijke HFC (Haarlem), waar ik zelf speelde. Dat toernooi was altijd bijzonder omdat je op plekken kwam waar je in de regio nooit tegen speelde. En het waren altijd goede ploegen. In de loop der jaren veranderde de samenstelling van dat toernooi nog wel eens. Clubs konden niet of werden opgeheven en zo kon het dat ik na een paar edities ineens de Hilversumsche Football en Cricket Club Victoria tegenkwam bij ‘de Acht’. Dus ook een zo’n echte Traditionsverein uit 1893. En laat dat nou net de tegenstander van BFC JO10-3 zijn, deze ijskoude zaterdag in het Sinterklaas weekend.

Ik had mij enorm verheugd op dat oude houten clubhuis, die schilderijtjes aan de muur, kasten vol oude en verroeste bekers en medailles, maar toen wij aankwamen in Hilversum was er alleen dat klassieke hek, dat deed terugdenken aan vervlogen tijden van weleer. Het oude klassieke clubhuis was net gesloopt, een nieuwe in aanbouw en de schilderijen en chesterfieldbanken in de tijdelijke opslag. Het was niet anders, dan maar winnen om de zaterdag nog enigszins goed te maken.

Met 7 fitte boys begonnen wij aan een scherpe warming up op het knusse (speciaal voor 6 tegen 6 aangelegde) kunstgrasveldje en het leek erop dat de mannen er zin in hadden. Het bleek de voorbode voor een mooie zaterdag. In het eerste kwart gingen de ploegen mooi gelijk op en moesten wij meerdere malen op onze betrouwbare sluitpost Stefan leunen om niet op achterstand te komen. Kansen waren er aan weerszijde, en waar wij vaak net niet lekker uitkwamen of niet gericht genoeg schoten, tikte Stefan en ene na de andere bal katachtig zijn goal uit. Genoeg om met 0-0 het eerste kwart af te sluiten. Maar wel met het gevoel dat er meer in zat.

En dat meer dat kwam er…. Claas en Philip, warmgedraaid in het eerste kwart, kwamen in het 2^e kwart echt op stoom (no pun intended in dit Sinterklaas weekend). Eerst slalomde Claas als een volleerd Zlatan door de Victoria verdediging om bij de achterlijn aangekomen precies op tijd voor te trekken, de attent meegelopen Philip wist wel raadt met dit buitenkansje en tikte attent binnen. Het was de mooiste goals van de ochtend, maar niet de enige……. Nog geen 3 minuten later waren de rollen omgekeerd en stak Philip Claas slim weg, waarbij die laatste voor de 2^e tekende. Bij de 3^e goal voor BFC combineerde Claas en Philip er lekker op los in de vijandelijke 16, tot de bal via een carambole bij Bram kwam die niet aarzelde en de bal keurig in het hoekje prikte. 3-0 bij de rust en een tevreden coach.

Maar een tevreden coach in de rust betekent niet dat er geen aanwijzingen nodig waren, immers Victoria bleef ook kansen krijgen, maar vond steeds de ontketende Jim op haar weg of de stofzuigende Wouter, die liet zien op het middenveld prima uit de voeten te kunnen. En als ze toch door de verdediging kwamen was daar altijd weer die dekselse Stefan die een magneet in zijn handschoenen had gestopt (leek het wel).

De 2^e helft ging gelijk op en snel kwam Victoria terug tot 3-1 en kwamen wij even onder druk. Maar Bram en Wessel wisten telkens onder die druk uit te voetballen en net toen Victoria te veel man voor de bal had, kreeg Wessel de bal bij Philip die weer eens aan een van zijn slaloms begon. Als een echte “Tomba la Bomba” (zoek maar op ) stuurde hij 3 tegenstanders het bos in om de bal vervolgens prachtig binnen te schieten. 4-1 en zo kwam Victoria maar niet dichterbij. Ook na de 4-2 die ze toch weer maakte, reageerde BFC direct, Claas was alert bij een verdedigingsfout en strafte Victoria direct af. Daarna stelde hij de overwinning definitief veilig met een mooie individuele actie. 6-2. Victoria pakte er vervolgens nog 1-tje terug en nog eentje, maar u raadt het al, BFC reageerde direct en weer was het Claas die op aangeven van Bram keurig afrondde en de eindstand van 7-4 op het bord bracht. En zo boekte de mannen een mooie overwinning, in een echt leuke pot voetbal, tegen een leuke tegenstander, op een leuke club, met leuke mensen. En dus was deze coach het gemis van dat mooie klassieke clubhuis ook alweer snel vergeten. En de boys ook, want die waren natuurlijk direct na de wedstrijd met hun hoofd bij die grote zak uit Spanje die dit weekend misschien wel vol met cadeautjes voor de deur zou verschijnen. Ik niet, ik had mijn cadeautje al gehad dit weekend, met deze mooie, leuke overwinning!

Man van de Wedstrijd: Ik had veel te kiezen en had er wel 7 man of the match kunnen maken. Stefan, vanwege zijn uitstekende keeperswerk, Claas omdat ie er weer 4 in legde, Philip omdat hij een plaag voor de verdediging was, Wouter die een revelatie blijkt te zijn als ‘holding midfielder’, Bram 1 goal en 1 assist of Wessel, die de achterballen tot een kunst verhief.

Maar ik kies voor Jim, zijn onverzettelijkheid in de 2^e helft zorgde ervoor dat Victoria nooit echt terug in de wedstrijd kon komen. En zijn duelkracht was indrukwekkend zaterdag.

Tot volgende week!

Coach J.

Registreren Waarom registreren