ZO ZOU HET KUNNEN ZIJN IN DE ‘NIEUWE WERKELIJKHEID’

FC Fictief JO13-1

0 - 4

BFC JO13-1

Datum

20 april 2020 16:00

Accommodatie

Onbekend

ZO ZOU HET KUNNEN ZIJN IN DE ‘NIEUWE WERKELIJKHEID’

DCG Rksv JO14-1 – BFC JO 14-1 0-4

Milan van den Akker, Safouane el Bouhdifi, Auke Bult, Sam Beuving, Wessel Elsing, Vincent Flokstra, Sam Fransen, Imran Hammouti, Nassir Komenan, Mads Lefeber, Job Lukaszen, Sophie Proost, Marc Segaar, Jasper van Toorn, Mika van Woudenberg, Arthur Hagens

Het is weer zaterdag. Buiten is het op deze kille januariochtend donker. Het huis is nog stil als ik de kinderen wakker maak. We moeten vroeg weg voor de wedstrijd tegen DCG RkSv vandaag. Een mooi affiche zoals dat heet. We dachten dat dit vorig seizoen de kampioenswedstrijd zou zijn, op 16 mei 2020. Bij ons thuis op BFC, maar het liep allemaal even anders. Inmiddels is het nieuwe seizoen weer voorzichtig op gang gekomen. Er is duidelijk veel veranderd het afgelopen jaar.

Wij hebben deze week goed getraind, hoewel het wennen blijft met de nieuwe regels. Geen groot veld meer, maar een half veld in de breedte, kleinere goals en 7 tegen 7. Een intelligente oplossing bedacht ten tijde van de intelligente lockdown, nu alweer enkele maanden geleden. De 1,5 meter samenleving vertaalt naar het voetbalveld.

Het voetbal is er wel veel aanvallender door geworden en Sophie en de jongens hebben meer balcontact dan anders. Dat blijkt maar weer eens op deze zaterdagochtend. Onze nieuwe trainer, die sinds een half jaar het werk van Ruben op goede wijze voortzet, licht het spel nog maar eens toe. Het gaat om snelle aanvallen, veel beweging, ook of misschien juist wel met name zonder bal. Maak gebruik van het feit dat je een vaste tegenstander hebt, die je alleen nog maar mag schaduwen. Zo ongeveer als met korfbal. Slidings, schouderduw of ander fysiek contact is uit den boze. Balonderschepping vraagt dus slim verdedigen, je goed opstellen en sneller instappen op een gespeelde bal dan je tegenstander, zonder je tegenstander aan te raken.

Met de tactische aanwijzingen op zak, mogen we het veld op. Het blauw en wit met rode sokken van BFC wordt met trots gedragen. Je ziet het plezier om weer het veld op te mogen nog iedere week zichtbaar op de gezichten. De herinnering aan een voetballoos half jaar wordt nog steeds gevoeld. Hoe heerlijk was het om in september vorig jaar weer het veld op te mogen en het gemis achter ons te laten.

We hebben ervoor gekozen om steeds een geheel team te wisselen, 6 man ineens, de keeper blijft staan. Dat is overzichtelijker en iedereen kent zijn plaats. De kans op blessures is nu ook kleiner dan vroeger nu je niet meer aan elkaar mag zitten, dus zo wisselen is ook om die reden verantwoord.

De wedstrijd vangt aan met een Japanse buiging. Men schudt elkaar niet de hand maar toont respect naar elkaar door te buigen. Dat is in deze tijd nu dus ook door de KNVB geïntroduceerd als alternatief voor het handen schudden of de high five. Ook beter dan de ellenboog, omdat die in het voetbal altijd al een slechte naam had.

Het is in Japan gebruik, dat de persoon met de mindere status dieper buigt dan de ander. Op het veld wordt dit bepaald door de stand op de ranglijst. Aangezien DCG halverwege het seizoen nu nog twee punten voorstaat op BFC, buigen wij dus iets dieper, onder het uitroepen van onze leuze: “wie zijn wij…”. De hoge jongens stemmen hebben inmiddels plaats gemaakt voor de baard in de keel.

BFC heeft de bal uit en het is nu zaak om binnen drie minuten een scoringskans te creëren. De ploeg die aanvalt mag onder de nieuwe regels nog maar drie minuten in het bezit zijn van de bal en moet dan op goal hebben geschoten. Dat vermindert het aantal verdedigende acties.

Het strafschopgebied is een no-go area geworden, om de keeper te beschermen en om te voorkomen dat veel verdedigers zich rond het goal zullen verzamelen. Het streven is immers nog steeds om afstand te bewaren. Tijdens de wedstrijd is 1,5 meter afstand geen vereiste, omdat iedere speler gekoppeld is aan één vaste tegenstander en overigens alleen met een gezondheidsverklaring aan het spel mag deelnemen. De gezondheidsverklaring moet wekelijks actueel gemaakt worden.

Het is mooi om te zien hoe snel Sophie en de jongens hebben geleerd, dat je als speler zelf maar een beperkte tijd met de bal mag lopen. Na een korte dribbel van drie stappen (in een passeerbeweging mogen het er vijf zijn) moet de bal zijn overgespeeld en dat gecombineerd met een beperkte aanvalstijd maakt het spel een stuk sneller en aantrekkelijker dan voorheen. Ook vandaag weer golft het spel tussen BFC en DCG op en neer. Vaak verplaatst de bal zich razendsnel door deze maar één keer te raken.

BFC opent de score al na enkele minuten, door rand strafschopgebied de bal in de kruising te krullen. Een volgende aanval van BFC wordt door de keeper van DCG goed gered en over het doel gestompt. Omdat het strafschopgebied geen aanvallers toelaat, is de corner uit het spel gehaald en vervangen door de oude straatvoetbalregel: “drie corners, pingel.” De term ‘penalty’ is verlaten, om een duidelijk onderscheid te maken met de oude regel.

DCG scoort vervolgens tegen, maar het doelpunt wordt terecht door de goed fluitende scheidsrechter afgekeurd. DCG was vergeten dat je eenmaal op de helft van de tegenstander de bal niet meer terug op de eigen helft mag spelen. Het doelpunt uit de voorzet van de keeper van DCG van eigen helft, waarbij hij de bal teruggespeeld had gekregen vanaf de helft van BFC, telt dus niet.

Het is een tactische keuze van onze trainer om onze keeper mee te laten spelen op de helft van de tegenstander zodra dat mogelijk is. Het heeft enig risico, maar gelijktijdig heb je een man meer op de helft van de tegenstander en terugspelen op de keeper is op deze wijze toegestaan.

De rust brengen we door op eigen helft. Kleedkamers zijn nog niet geschikt gemaakt aan de nieuwe samenleving. Gezeten in een kring met gepaste afstand van elkaar, luisteren we naar de analyse van de eerste helft en visie op de tweede.

Die tweede helft laat een zelfde beeld zien. Tikkie Takkie voetbal, soms met een hotseknotsebegonia-afloop van beide kanten. De charme van de nieuwe regels. Veel wisselingen van team net als bij zaalvoetbal, waardoor de trainer alert moet zijn op het juiste tactische moment om dat te doen.

Nu de grensrechters niet meer langs de lijn staan omdat buitenspel in deze spelvorm is afgeschaft en een uitbal door de scheids zelf gezien kan worden , hebben zij nu de taak om de drie minuten aanvalstijd bij te houden. Langs de lijn, ter hoogte van de middenlijn, is daarvoor een tafeltje ingericht waaraan de grensrechters van beide teams op gepaste afstand zitten. Dat schept een band (van 1,5 meter) en ze kunnen elkaar controleren op een juiste tijdsmeting. Daarbij is het gebruik, dat de thuisspelende club voor hen een thermoskan koffie verzorgt en voor ieder 2 gevulde koeken, één per helft.

BFC wint de wedstrijd met 4-0, waarvan 2 goals uit pingels. De 6 corners die DCG weggegeven heeft, kwamen voort uit technisch hoogwaardige aanvallen van BFC.

Na het fluitsignaal van de scheidsrechter verzamelen beide teams zich langs de middenlijn, op 1,5 meter afstand van elkaar voor een buiging ter afsluiting. De verliezende ploeg buigt iets dieper dan de winnaar, wat vandaag dubbel zo goed smaakt omdat ook de koppositie is overgenomen.

Blij dat het voetbal heeft geleerd van de spelregels van het basketbal rijden we naar huis, waar een warme douche en schone kleren wachten. We komen en vertrekken in onze voetbalplunje, nu verkleden en douchen in de kleedkamers (nog) niet is toegestaan. De rij tot buiten, met gepaste afstand van elkaar, voor het buffet in de kantine laten we ook maar even aan ons voorbijgaan, hoewel de havermout pannenkoekjes bij DCG goede herinneringen aan oude tijden oproepen.

Volgende week gelukkig weer zo’n potje, net zolang tot de nieuwe samenleving weer door de oude vervangen is.