JO9-1 loopt KNVB-beker mis in zinderende eindstrijd

BFC JO9-1

1 - 3

AS'80 JO9-1

Anoniem (schot)

Competitie

Groep 1 Finale Beker W1 JO9 Gr 1

Datum

1 juni 2019 11:30

Accommodatie

Onbekend

BFC JO9-1 verloor zaterdag de strijd om de KNVB-beker. In een zinderende finale wist de ploeg zichzelf niet te belonen voor het goede spel en ging het op pijnlijke wijze onderuit tegen AS’80 JO9-1. Enkele dagen na de finale begint de trots echter te overheersen. Sometimes You Win, Sometimes You Learn. Een terugblik op de - met uitzondering van het resultaat - prachtige dag.

In aanloop naar de eindstrijd kende de JO9-1 een zo goed als perfecte voorbereiding. Weliswaar waren de resultaten op de toernooien van donderdag en vrijdag wisselvallig, het vertoonde spel op met name vrijdag bood hoop voor de bekerfinale. Een paar dagen eerder was er bovendien een fraaie promofilm opgenomen, waarin de spelers van de JO9-1 zelf de hoofdrollen vertolkten. Op zaterdagochtend kreeg de uitstekende midweekse voorbereiding een passend vervolg, met een compleet verzorgd ontbijt op de club. De spelers druppelden één voor één binnen en rond negen uur zat het hele team te genieten van een krachtig ontbijt, inclusief verse jus d’orange en gekookte eieren. De sfeer was ontspannen en toen iedereen uitgegeten was, werd er langzaamaan koers gezet richting Uithoorn, waar om 11:30u zou worden afgetrapt.

Vertrek richting Uithoorn
In een heuse spelersbus vertrokken de spelers even na tienen uit Bussum. Chauffeur Chaib leverde de selectie amper een halfuur later veilig af op Sportpark Randhoorn. Het ontvangst aldaar was mooi. Onder luid tromgeroffel maakte de spelersgroep haar entree op Uithoorns grondgebied. Op het inmiddels al volgelopen sportpark zocht de JO9-1 al snel de rust van de kleedkamer op. Daar verruilden de spelers hun trainingspak voor hun wedstrijdtenue en werd de inmiddels bekende tactiek nog een keer doorgenomen. Kort hierna gingen de inmiddels in opperste concentratie verkerende Bussumers naar buiten, om zich in de brandende zon warm te lopen voor de wedstrijd waar zij al weken naar uitkeken en die door de spelers zelf werd bestempeld als ‘de mooiste wedstrijd in hun carrière tot nu toe’.

Nadat ook dit ritueel achter de rug was, en HJO-onderbouw Awi Mohabier de spelers namens het bestuur nog de laatste bemoedigende woorden toesprak, was het moment eindelijk daar. De spelers zetten elkaar nog eenmaal op scherp en waren vastberaden om veertig minuten later de cup omhoog te tillen. Nadat de KNVB-arbiter om klokslag 11:30u op zijn fluit blies, was de finale eindelijk begonnen.

De finale
De eerste minuten van het duel waren rommelig en onrustig. Aan beide kanten leken de jonge voetballers moeite te hebben om het schroom van de finalespanning van zich af te gooien. AS’80 leek vervolgens het snelst met twee benen op de grond te staan en deelde de eerste speldenprikjes uit. Een aantal schoten van grote afstand verdwenen over, naast, of eenvoudig in de handen van Julius. BFC leek zich nu ook weer bewust te worden van hetgeen er vandaag op het spel stond en kwam langzamerhand beter in de wedstrijd. Het was dan ook erg ongelukkig dat de eerste corner van AS’80 gelijk een doelpunt opleverde, net nadat de ministorm uit de openingsfase was gaan liggen. De Bussumse defensie zag een Almeerse aanvaller bij de tweede paal volledig over het hoofd en kon de vroege tegentreffer vervolgens niet meer voorkomen.

Waar deze tegenslag bij uitstek een moment zou zijn geweest om de strijdbijl te begraven en het startsein aan AS’80 te geven om er een doelpuntenfestijn van te maken, speelde het tegenovergestelde zich op de bloedhete kunstgrasmat af. De BFC-ers lieten zich niet van de wijs brengen door het snelle tegendoelpunt en namen het initiatief in handen. AS’80 werd hoog onder drukgezet en de doelman van de Almeerders voelde zich continu genoodzaakt om de lange bal te hanteren. Deze was echter telkens een prooi voor de goed gepositioneerde Imraan of Rijk, waarna BFC steeds snel aan aanvallen kon denken. De eerste serieuze kans aan Bussumse zijde was voor Brahim. Aanvoerder Ties reageerde alert op een kopbal van Imraan en won de strijd om de tweede bal, waarna hij zijn collega aanvaller Brahim met een fijne steekbal bediende. De laatstgenoemde kreeg de bal echter niet goed mee en verzuimde zodoende de trekker over te halen.

Niet veel later meldde ook Ouaim zich tot tweemaal toe aan het front. Eerst kreeg hij een dot van een kans toen de AS’80-doelman een zwabberende vrije trap van Imraan compleet verkeerd verwerkte. Ouaim leek zelf echter te schrikken van de rebound die hem opeens werd geboden en werkte de bal centimeters naast. Vervolgens creëerde hij met een individuele actie een goede schietkans voor zichzelf, maar oog in oog met de doelman van AS’80 gaf hij de man met de handschoenen de kans om redding te brengen.

Aan de andere kant kwam BFC goed weg toen AS’80 uit een spaarzame tegenaanval de binnenkant van de paal raakte. Veel andere noemenswaardige kansen creëerde de opponent echter niet en dus leek het wachten op de gelijkmaker. Voor de rust lukte het zowel Ties als Rijk echter niet om de bal vanuit kansrijke posities tegen de touwen te jagen en zodoende gingen beide ploegen rusten met een minimaal verschil.

Na de pauze leek BFC niet van plan iets van het voor de rust gecreëerde veldoverwicht te willen afstaan. De vele lange ballen van AS’80 werden nog altijd ogenschijnlijk moeiteloos opgevangen en ook aan de bal beet BFC meer en meer van zich af. Julius wist zich in de opbouw samen met veelal verdedigers Imraan, Guillaume en Aert goed onder de druk van AS’80 uit te spelen en steeds vaker konden de BFC-aanvallers in stelling worden gebracht. Voorin had men het vizier echter niet op scherp staan. De kansen stapelden zich op, maar de inmiddels dikverdiende gelijkmaker bleef uit.

Met nog tien minuten te spelen spraken de spelers tegen elkaar het gevoel uit dat het doelpunt ging vallen. Het kon ook niet uitblijven, gezien de enorme mogelijkheden die de Bussumers voor zichzelf hadden gecreëerd. De JO9-1-spelers maanden elkaar tot kalmte en eisten meer precisie in de afronding. Vol goede bedoelingen en ambities verscheen de ploeg weer op het veld voor het laatste kwart van de wedstrijd. Wat al snel volgde, was een ware nachtmerrie.

Een corner van AS’80 werd opnieuw goed voor het BFC-doel geslingerd en voor de tweede keer deze wedstrijd stond er bij de tweede paal en Almerenaar die de bal vogelvrij kon binnenwerken. Een oud voetbalcliché werd opnieuw realiteit en het kansen missende BFC moest nu in het korte tijdsbestek dat resteerde een achterstand van twee doelpunten minimaal gelijk zien te trekken. Als vanzelfsprekend werden er toen meer risico’s genomen. In de slotfase van de finale ontvouwde zich een geweldig voetbalgevecht dat in hoog tempo alle kanten opging. BFC meldde zich nog altijd met grote regelmaat in gevaarlijke posities voor het vijandelijke doel, maar in die aanvalsdrang en jacht op doelpunten gaf het achterin wel meer ruimte weg dan eigenlijk kon. Met de verdedigend ijzersterk spelende Guillaume en Imraan en de formidabel keepende Julius leek een derde tegentreffer BFC in de AS’80-tegenstoten die op Bussums aanvalspel volgde, bespaard te blijven. Maar niets bleek minder waar. Het verschil in effectiviteit werd in de slotfase andermaal blootgelegd, toen een AS’80-aanvaller zich knap ontdeed van een BFC-verdediger en vervolgens feilloos raakschoot. Dat Ouaim kort voor tijd nog iets terugdeed en doel trof na een goede individuele actie en dito afronding, was slechts een treffer voor de statistieken.

Teleurstelling en trots
De beker ging naar AS’80 en een diepe teleurstelling maakte zich meester van de moegestreden BFC-ers. Zij hadden, na een rommelige beginfase, een goede pot op de mat gelegd en waren grote delen van de wedstrijd de betere ploeg, maar stonden aan het eind van de rit met lege handen. Het was juist daarom dat het laatste fluitsignaal van de KNVB-scheidsrechter de tranen bij de JO9-1-spelers deed opkomen. Sommigen vielen neer op de grond, anderen verborgen hun gezicht in hun wedstrijdshirt. Het mislopen van een tastbare prijs was een gigantische teleurstelling en voelde enkele seconden na afloop van de verloren eindstrijd als iets zeer onwerkelijks. Het warme en luide applaus dat vervolgens opsteeg uit de op elkaar klappende handen van de meegereisde BFC-fans was troostend en deed de spelers beseffen wat zij hier zojuist hadden gepresteerd. De tweede plek van de maar liefst 180 deelnemende JO9-teams die aan het begin van dit seizoen in dit district begonnen aan hun bekercampagne is geen troostprijs, maar een prestatie van formaat. Juist dat beginnen de spelers en staf dagen na de verloren finale in te zien. De zilveren medaille is het eeuwige aandenken aan een fantastisch seizoen, dat de ultieme bekroning in de vorm van een blinkende beker op het moment suprême misliep. Desalniettemin is dit bekertoernooi er eentje die nog lang in de geheugens van de betrokken zal staan gegrift.

Julius van Ieperen keepte een ijzersterke wedstrijd en bewees eens te meer waarom hij eerder dit seizoen op stage mocht bij Ajax Guillaume Linger was achterin onpasseerbaar en vormde een plaag voor de aanvallers uit zijn woonplaats Almere Imraan El Azouti was een slot op de deur achterin en wist ook aanvallend gezien met enkele gevaarlijke afstandspogingen zijn steentje bij te dragen Rijk Arts ontregelde het lange ballen-voetbal van AS’80 en vormde een belangrijke pion in het opzetten van vele aanvallen Faas van Rhee speelde door een blessure korter dan gewenst, maar toonde in de minuten die hij speelde de slimme middenvelder die hij is Ouaim Amnih hield de Bussumse eer hoog met een fraaie treffer en was ook vaak het eindstation van een goede aanval Brahim Abagdiou etaleerde enkele malen zijn verfijnde traptechniek en werkte zich een slag in de rondte Ties Hötte was wat ongelukkig in de afronding, maar toonde ook met regelmaat de fantastische voetballer die hij is en Aert de Gelder was het rustpunt in balbezit en zorgde voor gevaar met enkele fraaie rushes over de linkerflank.