Competitie
2e klasse (4e fase) 16
Datum
1 april 2023 13:10
Accommodatie
Sportpark Klein Brandt
Klein-Brandt Sportpark 1
1312JW
ALMERE
tel. 036-5331335
Afgelopen zaterdag begreep ik in één keer waarom menig voetbaltrainer begint te mopperen als de KNVB op maandag de scheidsrechters voor het weekend bekend maakt en ze Bas Nijhuis op het formulier zien staan. Aangewezen om hun te verblijden met zijn aanwezigheid in hun Langeleegte of op Spangen. Want zo mag je dat wel zien toch? Als Bas komt is het de grote Bas show.
Maar dat is niet eens waarom die coaches het niet zo zien zitten als Bas Nijhuis hun wedstrijden fluit. Dat is meer omdat Bas het nodig vindt om lekker ‘Engels’ te fluiten. Bij Bas mag altijd veel (zo niet alles) en daarom mist hij regelmatig een schandalige overtreding of penalty en staan wedstrijden onder zijn leiding steevast onder hoogspanning. Dat is logisch, als speler ga je het veld op met de regels in je achterhoofd, die heb je geleerd en zijn de basis voor jouw plezierige voetbalmiddag. Maar als die regels dan ineens met volledige willekeur niet meer gelden, dan wordt je als voetballer onzeker. Wat mag er nu wel? En wat niet? Er is dan altijd 1 ploeg die wat meer durft, wat verder de regels buigt of over de schreef gaat. De andere ploeg staat er dan vertwijfeld bij te kijken. Met vragende ogen, kijkend naar een scheidsrechter om hulp. Maar die hulp komt er van Bas nooit.
Of, dat kan natuurlijk ook, de tegenstander reageert door met gelijke munt terug te betalen en net zo hard erin te kleunen. Dat is overigens de betere reactie van de twee, maar zorgt er wel voor dat een wedstrijd na elke actie, elke schop en elke discutabele beslissing dreigt te ontsporen. In beide gevallen wordt de uitkomst van een wedstrijd niet meer beslist op basis van tactiek of klasse maar op wie het beste is in de regels buigen en breken. En daar kan je als coach je team maar moeilijk op voorbereiden.
Dus zien de meeste ploegen de pedante Tukker niet graag komen. Zeker niet als ze mooi en verzorgd voetbal proberen te spelen. En dat dit niet allemaal gezeur en gezever is van een coach die niet tegen zijn verlies kan, bewees journalist Ralf Crutze al eens met een heus wetenschappelijk onderzoek. Hij keek naar de verrichtingen van (normaal gesproken) de meest verzorgde ploeg van Nederland Ajax onder Bas Nijhuis en vergeleek dat met de wedstrijden onder collega Danny Makkelie (waarbij Makkelie meer toppers floot) en wat bleek. In 25 wedstrijden onder Makkelie in de afgelopen 7 seizoenen pakte Ajax gemiddeld 2,52 punten (en 2,23 onder alle andere scheidsrechters), in hetzelfde aantal onder Bas Nijhuis een schokkende 1,42. Dat zijn 27,5 punten in 7 seizoenen oftewel een verliespartij en een gelijkspel per seizoen extra. PSV had er ongeveer evenveel last van en Feyenoord (het zal niemand verbazen) een stuk minder….
Wat wij hiervan leren? Een goede scheidsrechter doet er wel degelijk toe. Zeker als je 8 nette jongens uit Bussum hebt die het van hun techniek en voetbal moeten hebben. En al helemaal als ons eigen breekijzer een keertje afwezig is. En natuurlijk mag je de scheids nooit de schuld geven en moet je eerst naar jezelf kijken, maar dat de scheids er niet toe doet is een fabeltje. Vraag dat maar aan Xabi Alonso en zijn maten die na de gewonnen WK-finale van 2010 niet eens meer fatsoenlijk de polonaise konden lopen, omdat ze 116 minuten lang bont en blauw waren geschopt door Nigel de Jong, Joris Mathijssen en de huidige coach van Ajax (!) John Heitinga. Alonso ziet nog steeds de afdruk van de schoen van Nigel de Jong als een permanente tattoo op zijn borstkas geprint staan. En dat alles met dank aan scheidsrechter Howard Webb. Inderdaad, een Engelsman…….
En Nederland, dat toch bekend staat om zijn verzorgde totaalvoetbal, was wel vaker betrokken bij historische schoppartijen. Kunt u zich de slag om Neurenberg nog herinneren? Zondag 25 juni 2006, WK 2006, Nederland-Portugal, een pikzwarte avond vol geschop, gespuug, list en bedrog die werd afgesloten met 16 gele en 4 rode kaarten en een smadelijk verlies voor Oranje. Of wat te denken van de halve finale van het WK 1974 waarin Johan Cruyff’s ‘Clockwork Orange’, de lichtvoetige Braziliaanse buitenspeler Riveliño als boksbal en trapkussen gebruikte. Niets totaalvoetbal, maar totale chaos.
En dat schoppen, vechten en simuleren en buigen van de regels leren onze landgenoten, weten wij sinds zaterdag, in Almere.
Voor de 3e keer dit jaar toog BFC JO10-3 namelijk naar de velden van megaclub AS’80 in het pittoreske Almere. Daar vonden wij telkens compleet andere tegenstanders (niet raar als je bedenkt dat deze club maar liefst 16 JO10 teams heeft rondlopen). Maar 1 ding hadden deze teams gemeen, ze konden schoppen, sliden, duwen, praten en regels buigen als de beste. Dat kan geen toeval meer zijn. Al helemaal niet als de aangewezen scheidsrechter ook alweer voor de 3e keer een Bas Nijhuisje in extremis doet. Het begint mij nu een beetje te dagen, het is tactiek, strategie, blijkbaar doen ze het expres. Want weer komt de coach van AS’80 naar mij toe met de mededeling dat ze hier op de club altijd zonder scheids voetballen. Laat ze het lekker zelf uitzoeken was wederom het devies.
Dat hadden wij al eens eerder meegemaakt en dat eindigde in tranen en ruzie. Dus daar maar even niet mee akkoord gegaan. Na veel zeuren toch een scheidsrechter in het veld. Maar eentje (en u voelt het al aankomen) die geen enkele aanstalten maakte om ook maar ergens voor te fluiten.
Het eerste kwart merkte eigenlijk niemand dat, het was een sportieve wedstrijd waarin BFC duidelijk de overhand had. En dat was met name te danken aan Noud die zijn goede vorm van de laatste weken gewoon doortrok met 3 loepzuivere goals. BFC was veel beter en had vaker kunnen scoren, maar kreeg helaas, door de bijna traditionele onoplettendheidjes ook weer 2 goals tegen. 3-2 maar toch was de thuisploeg uit Almere behoorlijk geschrokken van het overwicht van BFC en waar coach J zijn mannen aanspoorde om toch vooral zo door te gaan, kregen ze er aan de andere kant van het veld flink van langs. Het zou voor een heel ander 2e kwart zorgen….
Want in dat 2e kwart gooide AS’80 het over een hele andere boeg. Van de sportieve ploeg uit het 1e kwart was niets meer over. De messen waren geslepen en de mannen uit Almere trokken als volwaardig Portugezen ten strijde, daarbij geen overtreding, duw of sliding op de enkels schromend. Als de bal een meter over de zijlijn of achterlijn was gingen ze gewoon door en de bal met het handje meenemen was geen enkel probleem. En lag er iemand van ons geblesseerd op de grond, niet naar kijken, gewoon nog snel even scoren. Natuurlijk floot de lokale Bas Nijhuis nergens voor en zo werd BFC dat team dat telkens vragend en smekend naar de scheids keek, die dan net telkens de andere kant op keek en doof was voor alle vragen van BFC-spelertjes. We werden overlopen en verloren dat kwart met 5-0. 7-3 voor AS ’80 en tijd voor een vriendelijk woordje met de coach van de tegenstander en de scheids.
Nadat wij die er heel vriendelijk op gewezen hadden dat dit niet echt de bedoeling was en dat 14 jongetjes van 9 toch vooral lekker, maar bovenal veilig moesten kunnen voetballen op zaterdagmiddag, werd mij verteld dat de scheids de baas was en dat wij niet zo moesten zeuren. Tijd voor plan B dus. Mee in de strijd. In de rust gaf Coach J aan dat 2e kwart snel te vergeten en dat wij nu moesten knokken, vechten voor elke meter, ga de duels maar aan, wees hard, stevig, maar wel fair. Wij blijven natuurlijk wel BFC.
Het 3e en 4e kwart ontspon zich een episch voetbalgevecht waarin BFC nu wel de intensiteit bracht, de duelkracht, de wil om te winnen. Het niet opgeven gevoel. Wat een beetje onrecht al niet los kan maken in 8 mannetjes van 9. BFC vocht voor elke meter, liet zich niet meer intimideren, ging voorop in de strijd. Maar bleef wel ten alle tijden fair, geen vuile overtredingen, uit is uit. AS ’80 ging verder met overtredingen maken, met doorspelen als de bal uit was of iemand geblesseerd was, zelfs met natrappen, ze probeerden echt alles, maar BFC liet zich niet meer verrassen. Onder leiding van een uitstekende Wessel, die zijn imposante fysiek in de strijd gooide, werden de duels gewonnen en werd AS’80 teruggedrongen. Het resulteerde in een goede goal van Claas uit de rebound en winst in het 3e kwart 1-0. Die winst in dit kwart kwam ook een beetje op het conto van Stefan die zich een paar keer als een leeuw voor de mannen van AS ’80 gooide. Dat de bikkel dat moest bekomen met niet 1, niet 2, maar 3 ballen recht in zijn gezicht, hield hem niet tegen. Je kan als keeper de bal immers met alle delen van je lichaam tegenhouden dus waarom niet met je hoofd?
4e kwart en BFC had inmiddels door dat de wetten van de pleintjes voor iedereen gelden. Als ze dezelfde kracht en overtuiging zouden blijven brengen zou AS’80 vanzelf gaan wankelen. En wankelen,……… dat deden ze. Wederom aan de hand van Noud schoot BFC uit de startblokken en wederom legde Noud er 3 in. Waarbij zijn laatste absoluut de mooiste was. Een schitterend afstandsschot stijf in de bovenhoek nadat hij eerst weer één van de onbesuisde tackles van AS’ 80 had ontweken. Het was de bekroning op een perfecte middag voor Noud waarin hij maar liefst 6x (!) doel trof. Helaas scoorde AS’80 met hun vechtvoetbal ook weer 2x in dit kwart, waardoor wij het kwart wel weer wonnen, maar de wedstrijd uiteindelijk niet.
Maar het deerde coach J niet. Wat was hij trots op zijn manschappen. 9 nette Gooise jongens dreigden volledig afgebluft te worden door 9 bijdehandte Almerense straatschoffies, maar rechten hun rug, vochten terug en lieten zien dat je niet maar even zomaar over die kakkers van BFC heen loopt. Ik vond dit qua beleving en qua inzet echt de beste wedstrijd van het seizoen. Grote complimenten mannen, het publiek en ik hebben genoten.
Man van de Wedstrijd: Je kan er niet omheen, als je 6x scoort,…… dus……….. 2 weeks in a row: Noud. Al vind ik dat Wessel het ook heel erg verdiende vanwege zijn ijzersterke verdedigende optreden. En ik denk dat Noud het niet erg vindt om de eer een beetje te delen. Want zonder verdediging geen aanval, toch boys!
Coach J
