Competitie
2e klasse (3e fase) 25
Datum
4 februari 2023 12:45
Accommodatie
Sportpark Klein Brandt
Klein-Brandt Sportpark 1
1312JW
ALMERE
tel. 036-5331335
8-2 verloren, 13-0 verloren, oorwassing, off-day, niet op komen dagen. De kranten twijfelen openlijk aan de chemie tussen selectie en trainer, woorden als volgevreten profs komen voorbij. De concurrentie ruikt bloed, de aanhang ontevreden, het bestuur……. dat hult zich in nevelen (nooit een goed teken). Nee ik omschrijf niet de huidige situatie in de Johan Cruyff ArenA maar de afgelopen week aan de Meerweg. Journalisten buiten het hek hopend op duidelijkheid van voorzitter Geensen of technische man Moeshart. Maar beiden lieten zich niet zien, de kracht van de stilte.
Ondertussen in de kleedkamer druk overleg, coach J en zijn selectie analyseren de matige off-day van vorige week en het woord “Reactie” komt regelmatig voorbij. Immers na zo’n off-day als vorige week wordt er door de achterban iets verwacht. Raar woord is dat toch; een “reactie" geven. Een team onder druk moet laten zien dat het er nog staat. Dat de off-day daadwerkelijk een off-day is en niet het begin van een crisis.
Ik heb het altijd raar gevonden die reactie. Clubs gooien de coach eruit hopend op een reactie. Zetten de aanvoerder op de bank, hopend op een reactie, wisselen ineens de keeper hopend op een reactie. En het gekke is dat het vaak nog lukt ook. Het wordt ook wel het schokeffect genoemd maar in de voetbalwereld kennen wij “de reactie” onder een andere term.
Een term vernoemd naar één van de meest illustere personages van het vaderlandse voetbal. Een man die maar liefst 13 ploegen als hoofdcoach onder zijn hoede had en nog een handje vol als assistent. En dat is niet toevallig, want als het mis ging, echt misging, een ploeg dreigde te degraderen of als er echt een reactie nodig was ging de telefoon in Diez an der Lahn, een klein plaatsje in de buurt van Koblenz. U kent het vast want u rijdt er elk jaar dwars doorheen op weg naar de witte toppen in de Alpen. En dan nam Greta, zijn vrouw, altijd beleefd op en stapte Fritz in zijn spierwitte BMW 5-serie op weg naar Deventer, Wageningen, Leeuwarden, Volendam, Doetinchem of Utrecht om weer een club uit het slop te helpen. Sigaar in de mondhoek, geen blad voor de mond, niet lullen maar poetsen, dat was Fritz Korbach. Duitse voetbaldokter op de Hollandse velden.
Het lukte hem bijna altijd. Go Ahead kansloos onderaan? Fritz fixte het, Wageningen op sterven na dood? Fritz loste het op. Zwolle gedegradeerd, Fritz bracht ze weer terug. Het maakte hem op veel plekken geliefd, behalve in Veendam, de club waar Johan Derksen sinds jaar en dag het clubicoon was en die hij ooit weigerde uit de brand te helpen. Waarom? Joost mag het weten, maar tussen Johan en Fritz zou het nooit meer goed komen. Fritz beweerde ooit zelfs dat Johan zijn eerste vrouw van de trap af had gegooid. Het kwam hem op een jarenlange vete te staan met de goeroe van het hedendaagse voetbaljournaille. Maar het boeide Fritz niets, hij was niet de man voor vriendschappen. Hij was de man van het eeuwige geloof, wist teams die er niets van konden ineens weer in zichzelf te laten geloven. Fritz liet zich door niemand verslaan.
Althans door bijna niemand. Toen Fritz in 2011 de diagnose kanker kreeg moest hij toch even slikken. Maar ook toen gaf hij niet op. Hij zei dan: “Magere Hein is in mijn broekzak gekropen, maar ik ga proberen hem eruit te tillen en hem eigenhandig de nek om te draaien.” Typisch Frits. Maar dat gevecht kon hij uiteindelijk niet winnen. Gelukkig hebben zijn prestaties hem overleefd en blijft hij de vader van 1 van de mooiste uitdrukkingen in onze vaderlandse voetbaltaal. Het “Fritz-Korbach-effect” zoals wij het schokeffect, “de reactie” nu noemen, het blijft voor altijd in onze herinneringen voortleven.
En het is niet toevallig dat BFC JO10-3 deze zaterdag wel een beetje Fritz Korbach kon gebruiken. Vorige week afgedroogd, off-day, onrust op de club, Er was een reactie van de boys nodig om een heuse crisis af te wenden. Maar dan eentje zonder Fritz, maar met coach J.
Een wedstrijd rond het middaguur, wederom lekker zonnetje, AS’80 uit. De mannen waren met 8 man maar zonder sterkhouder Jim naar Almere afgereisd en wij stonden ruim op tijd op het modderige grasveld van AS ’80. Oei, modderig grasveld,…….. dat leverde in het verleden al vaker problemen op voor BFC. Immers wij zijn de biljartlakens van kunstgras gewend. Modderig gras, hoe klassiek ook, vereist meer duelkracht, meer concentratie en laat het daar nu net vorige week aan ontbroken hebben.
Gelukkig had coach J genoeg tijd om het ouderwetse bord er weer eens bij te pakken. Want naast de keihard nodige motivatie en het de boys ervan doordringen dat je 50 minuten lang geconcentreerd moet zijn, waren er tactisch ook nog wel wat verbeteringen nodig. Tijd dus om de mannen mee te nemen in de wondere wereld van het 1-3-1-1 systeem, met de welbekende ruit op het middenveld. Buitenspelers breed houden, aanspeelbaar zijn, middenman altijd in de bal, spits diep weg, rust houden aan de bal, minder individuele acties (alleen als het kan en als het nodig is) en vooral de vrije man zoeken en combineren. Het passeerde allemaal de revue, maar bovenal wilde coach J de mannen op het hart drukken dat ze dit keer wel er direct bovenop moesten zitten, niet verslappen en de tegenstander direct bij de spreekwoordelijke lurven grijpen.
En er bovenop zitten dat deed BFC JO10-3, vanaf de eerste minuut. Fel en gemotiveerd. AS’80 werd vastgegrepen en er werd niet meer losgelaten. Coach J zag dat het goed zat! De druk en het mooie combinatie spel werd AS ’80 al snel te machtig. Bram combineerde vroeg in het eerste kwart soepel met Wouter en Wessel en bracht de bal bij Claas, die zijn oude vorm weer helemaal terug had gevonden. 0-1. En nog geen 4 minuten later had BFC de voorsprong verdubbeld nadat Claas de verdediging goed had afgejaagd en de daardoor verkregen kans zelf beheerst had afgerond. Stefan had in dat 1e kwart maar weinig te doen en BFC bleef vlot aanvallen en combineren. Toch viel er een curieus doelpunt aan de ander kant. De rechtshalf van AS ’80 haalde keihard uit maar zag zijn schot richting de cornervlag vliegen, tot het volledig per ongeluk de bips van de medespeler raakte en drastisch van vlucht veranderde. Zo pardoes onze goal in. Zo stond het 1-2 na het eerste kwart maar dat was totaal geen afspiegeling van de krachtsverhoudingen. Coach J maakte zich dan ook geen zorgen. Op naar het 2e kwart.
Het 2e kwart was het kwart van Noud. Weer eens in de spits geposteerd deed Noud wat een spits moet doen, scoren. Eerst was er een mooie actie van Bram aan de rechterkant en een harde lage voorzet bij de eerste paal, waar Noud aan kwam stormen en knap in de draai raak schoot. Een paar minuten later stond ie ook nog goed bij een rebound en tikte zo de 1-4 binnen. Maar daar was het 2e kwart bij lange na niet mee gedaan. Na de 2 van Noud, was het de beurt aan de anderen. Zo rommelde Jack een kluts binnen (1-5) en was Philip in korte tijd 2 keer volledig ongrijpbaar voor de AS ’80 defensie (1-6 en 1-7). En als toetje van de eerste helft schoot Jack van afstand ook nog de 1-8 binnen. En dat was zeker niet onterecht. Wat een weelde en wat een helft. Die niet zozeer opviel doordat 4 verschillende spelers 2x scoorden, maar veel meer door het goede spel waarin BFC heel veel rust aan de bal hield en door veel overspelen en combineren telkens de vrije man vond. Coach J had al veel zin in het 3e en 4e kwart en drukte de mannen op het hart nu niet te verslappen en door te drukken. Het was nu onze beurt om een monsterscore neer te zetten en het uit-publiek te belonen voor de lange reis naar Almere.
Ondanks alle goede woorden en bedoelingen kwam het 3e kwart moeizaam op gang. BFC bleef veel beter en viel naar hartenlust aan. Maar nu het 1-8 stond waren er toch een aantal die graag zelf veel wilde scoren en daardoor werd er minder gecombineerd en direct ook minder gescoord. Een wijze les voor de boys, samen ben je sterker dan alleen! Het duurde even voordat het 3e kwart op gang kwam dus, maar toen BFC eenmaal loskwam was het ook op prachtige wijze.
Philip wist weer met één van zijn kenmerkende acties buitenom 3 man te passeren en de achterlijn te halen, daarvandaan gaf hij een puntgave voorzet bij de 2e paal die door Claas met een schitterende kopbal werd afgemaakt. Zo’n kopbal waar 1 man vroeger patent op had en om in de spirit van Fritz te blijven waar ook een prachtige voetbalterm aan ontsproten is. De “Bep Bakhuys kopbal”, vernoemd naar good-old Bep, de midvoor van HBS, ZAC (uit Zwolle) en natuurlijk het Indonesische THOR (Tot Heil Onzer Ribbenkast, hoe bedenk je het?). Terug uit Nederlands Indië, vers van de boot uit Soerabaja, kopte hij een puntgave voorzet al vallend binnen. U weet het natuurlijk nog goed. 1934, Nederland-België, 9-3, wie kent niet de zwart-wit beelden, de "Bep Bakhuys kopbal" was geboren.
En nu 88 jaar later speelden Philip en Claas dat beroemde moment feilloos na. Met als resultaat de 1-9 voor BFC. En daarmee was het hek officieel van de dam (als dat niet al lang het geval was). Claas tekende daarna ook voor de 1-10, 2-11 (ja AS ’80 was tussendoor ook eens over de middenlijn geweest) en de 2-12, stuk voor stuk teamgoals die door mooi combineren en geweldig overspelen voor Claas een koud kunstje waren.
Het laatste kwart was het kwart van Bram, waarin hij zijn puike wedstrijd bekroonde met 2 puntgave treffers (2-13, 2-14). Stiekem was hij al een beetje op zoek naar een goal en na zijn 2 puntgave assists kreeg hij loon na werken. Maar het was nog niet op, want het slotakkoord was weer voor Claas en Philip. Zelfde recept, actie Philip, die daarmee alweer voor zijn 3e assist tekende, en Claas weer op de goede plek, 2-15. De grootste overwinning van ons team ooit. En dat was naast de vele doelpuntenmakers zeker niet gelukt zonder onze 2 trouwe verdedigers Wessel en Wouter en betrouwbare sluitpost Stefan, die de zaken bijzonder goed op orde hadden achterin en daarnaast eng rustig aan de bal bleven waardoor BFC telkens goed kon opbouwen. Puike pot mannen!
Na de wedstrijd en de eveneens succesvolle penalty-serie (waarin onze verdedigers wel scoorden), konden BFC en een tevreden coach J met een gerust hart huiswaarts. Publiek bedankt, pers te woord gestaan en complimenten in ontvangst genomen. Een duidelijke reactie van de boys van coach J, die daarmee bewees dat een trainerswissel niet de enige manier is om een reactie uit te lokken. @ de heren Geensen en Moeshart, dat telefoontje naar Diez an der Lahn is niet meer nodig. BFC JO10-3 staat als een huis. Volgende week Victoria thuis en dan zullen wij laten zien dat dit geen eendagsvlieg was! Komt allen!
Coach J
Man van de Wedstrijd: Bram, die de rust zelve was aan de bal, 2 prachtige assists afleverde en zijn dag bekroonde met 2 puntgave goals.
