Competitie
2e klasse (3e fase) 25
Datum
28 januari 2023 10:10
Accommodatie
Sportpark Meerweg
Meerweg 63
1405BD
BUSSUM
tel. 035-6945648
Het is zo’n dag, zo’n heerlijke dag. Het zonnetje schijnt en het is lekker warm, zelfs midden in de winter (dank je El Niño of was het dit jaar nou El Niña). Anyways, mutsen konden af, handschoenen uit, een perfect gemaaid kunstgrasveld, een leuke tegenstander uit Weesp die gewoon lekker gelijkwaardig was aan ons en een in het hele land beroemde scheidsrechter. Een scheidsrechter die gezien zijn brede aantal prachtrollen op het witte doek en in het theater (en als ik me niet vergis ook in de verste uithoeken van het heelal, to Infinity and Beyond!), alle schwalbes en simulanten op zeker zou doorzien. Ballen opgepompt, heel veel publiek (vaders, moeders broertjes, zusjes en ik heb ook een paar Opa’s en Oma’s gezien), kortom wat kon er misgaan.
Dat moet Quique Setién ook gedacht hebben toen hij na een bezoek aan zijn oude vadertje en moedertje in Santander in zijn oude open MG terugreed naar Barcelona. Het zonnetje scheen, de route was prachtig, dwars door de Rioja streek en bij thuiskomst stond een prachtige wedstrijd hem en zijn vernieuwde Barcelona te wachten. Hij had 6 maanden eerder de touwtjes overgenomen van Ernesto Valverde, die nou laten wij maar eerlijk zijn, er een behoorlijk potje van had gemaakt in Nou Camp. Maar Quique was aan het bouwen, bouwen aan een nieuw Barcelona. Dat bouwen kon je aan hem wel over laten. Quique is een begenadigd schaker met een FIDE-ranking van 2055 en dan kan je in Wijk aan Zee best een leuk potje mee schaken. Hij won ooit van Gary Kasparov al moest hij dat de rest van zijn leven geheimhouden. Misschien had Gary de bui al zien hangen want als voorwaarde om tegen Setién te schaken stelde hij dat uitkomst van de partij (naar verluid gespeeld op het door Frank Gehry, u weet wel die van het Guggenheim museum, prachtige ontworpen landgoed van gerenomeerd wijnhuis Marques de Riscal) ten alle tijden geheimhouden.
Maar goed, schakers kijken altijd een paar zetten voorruit en dus was Quique in zijn hoofd al een paar maanden verder dan zijn team op het veld. Misschien was dat wel het probleem, 3 dagen later op die warme Champions League kwartfinale-avond in augustus tegen Bayern in Lissabon. Das een mondvol, die zin en ik hoor u denken: Augustus? Spelen ze dan al de kwartfinale van de CL? Dan is de voorbereiding toch pas net begonnen? Lissabon? Waarom spelen Barca en Bayern de QF van de Champions League in Lissabon? Waren de Barca supporters iets te enthousiast geweest met vuurwerk bij de vorige Europese wedstrijd? Werd die oude stenen kolos aan de Calle d’Arístides eindelijk een beetje opgepimpt? Nee niets van dat alles! Dit was 2020, het Corona jaar en die bizarre zomer dat het EK werd afgelast en waarin de knock-out fase van de Champions League als 1 toernooi werd afgewerkt in 2 weken. In augustus. Niets uit en thuis, gewoon allemaal de bubbel in, 1 wedstrijd spelen en door. Of in het geval van Quique: naar huis.
Het team van Quique had namelijk een massale, MAS-SA-LE, off-day en daar kan BFC JO10-3 sinds afgelopen zaterdag in geuren en kleuren over mee praten. Barca werd in die legendarische wedstrijd in 2020 met 8-2 van het veld geveegd door Robert Lewandowski en zijn kornuiten en het leverde Quique, uiteindelijk, 3 hele bange dagen op. En toen kwam het verlossende woord: Exit, opsodemieteren, wegwezen, niet meer nodig. Bij Barca verlies je niet met 8-2 en al helemaal niet in de Champions League. En zeker niet als je spelers als Frenkie de Jong, Luis Suarez en de natuurlijk de inmiddels grootste op aarde in je team hebt staan (ja hij speelde gewoon 92 minuten mee die beruchte avond en ook hij deelde in de malaise).
Ik heb die wedstrijd in 2020 met verbazing zitten kijken en op deze heerlijke zonnige zaterdag aan de Meerweg kreeg ik een angstvallig echte déja vu. Oké, BFC JO10-3 verloor niet met 8-2 (maar met 7-1) en wij speelden niet in de CL maar in de 2e klasse zwaluwen. Maar ook onze sterkhouders kwamen niet opdagen, waren onzichtbaar, onze duelleerders ontweken elke schouderduw, onze verdedigers vergaten te verdedigen, onze middenvelders liepen overal (behalve op het middenveld) en onze doelpuntenmakers dachten dat een pupillendoel toch zeker een metertje groter was (aan alle kanten!). Een collectieve off-day tegen een tegenstander waarbij dat helemaal niet nodig was.
De warming up zei eigenlijk al genoeg en had deze coach al een indicatie moeten geven, maar ik had goede moed. Wij waren immers aan het bouwen geslagen, hadden paar hele behoorlijke wedstrijden op de mat gelegd de laatste weken en de mannen leken elkaar steeds beter te kunnen vinden. En de eerste 2 kwarten speelde BFC ook best heel aardig. Er werd goed gecombineerd, er werden kansen gecreëerd, scherp verdedigd, maar niet gescoord. Althans niet door ons. Weesp wist er wel 2 in te leggen, al was dat door fouten aan onze zijde wel meer geluk dan wijsheid.
2-0 achter met rust maar heel behoorlijk gespeeld, dus nog niet zoveel aan de hand. Wel kregen de mannen het dringende advies om positioneel beter te staan (middenvelders op het middenveld), voorwaartsen ook echt voorin blijven en verdedigers ook daadwerkelijk een man dekken in plaats van de ruimte voor de goal. Want dat ging de eerste helft nog niet geweldig, maar echt gebruik maakte Weesp daar ook niet echt van. Met die hernieuwde adviezen, accenten, moest BFC dus in de achtervolging, op zoek naar de gelijkmaker.
3e kwart, iedereen scherp, gretig, ready to go. En toen,……………………………… een windvlaag, een trillende hand, per ongeluk tegen de tafel gestoten en daar ging het; Het kaartenhuis stortte in elkaar, alsof het nooit een fundament had gehad. En er bleef niets maar dan ook niets staan. BFC’s off-day was begonnen en het kwam niet meer goed. Wij dreigden op een smadelijke nederlaag getrakteerd te worden toen de score begon op te lopen 0-3, 0-4, 0-5, 0-6, 0-7, niets lukte er meer. Zelfs een goal maken leek BFC niet gegeven, alles ging net naast of tegen de, eerlijk is eerlijk, geweldige keeper van Weesp aan.
Gelukkig wist Jack de eer bij het sluiten van de markt nog op het nippertje te redden door van afstand met een droge schuiver toch de hatelijk 0 van het bord te schieten. Maar meer dan dat werd het niet. En of het genoeg was voor Coach J om volgende week zaterdag nog steeds voor de groep te staan? De tijd zal het leren. Het worden een paar bange dagen. Want aan de Meerweg verliezen ze ook niet graag met 7-1, zeker niet in de 2eklasse zwaluwen. En zeker niet als je spelers als Bram, Claas, Philip, Noud, Wouter, Jack, Stefan, Wessel en Jim in je team hebt staan…..
Toch zal coach J, als hij aan wil blijven, dit verlies heel snel een plekje moeten geven met zijn selectie. Volgende week wacht AS ’80 uit. Op zich een ideale tegenstander om het tij te keren (wij hebben immers als eens van ze gewonnen). Maar dat dachten ze de afgelopen weken in Amsterdam van Volendam, NEC, Emmen en FC Twente ook. Dus ook volgende week geen ABC-tje, mannen. Wij zullen het zelf moeten doen, met elkaar. En een off-day is helemaal niet zo erg. Kan iedereen overkomen. Vraag dat maar aan Lionel die 2 jaar, 4 maanden, 4 dagen en 135 minuten na het debacle tegen Bayern, Argentinië naar de wereldtitel schoot en zichzelf de onsterfelijkheid in.
Tot Volgende week Boys.
Coach J
Man of the Match: uiteraard de scheidsrechter die ondanks veel bekijks het duel foutloos tot een goed einde bracht en daarvoor door zijn zoon beloond werd met de enige goal van de wedstrijd.
