Competitie
2e klasse (2e fase) 09
Datum
12 november 2022 10:00
Accommodatie
Sportpark Klein Brandt
Klein-Brandt Sportpark 1
1312JW
ALMERE
tel. 036-5331335
Iedere voetballer, prof of amateur heeft hem wel eens gehad; die zaterdag, die middag die wedstrijd waarin iedereen het liet afweten, je collectief faalde, voortdurend stond te slapen, die wedstrijd die je het liefst uit je geheugen zou willen wissen, gewoon met dat stokje van Perkamentus “Amnesia Completa!”. Maar helaas is dat niet zo simpel. Zo moeten Frenkie de Jong en Lionel Messi nog tot hun oude dagen leven met de 8-2 oorwassing tegen Bayern (CL kwartfinale, 2020) en zal De Verlosser zich tot zijn dood in maart 2016 hebben afgevraagd hoe zijn afscheidswedstijd zo uit de hand kon lopen. En misschien geen toeval maar ook toen was Bayern de tegenstander en ook toen maakte de Duitsers 8 goals. En om dan maar bij Duitsers te blijven, de halve finale van het WK 2014 leverden ze ook geen half werk. De goddelijke canaries in hun eigen Mineirão, of moet ik zeggen het Estadio Governador Magelhães Pinto (sorry ik houd van stadionnamen en dit is 1 van de mooiere) ten overstaan van 62,000 uitzinnige Braziliaanse fans op een 7-1 nederlaag trakteren is bij menig Carioca niet meer van het netvlies te krijgen. Perkamentus of niet.
Een paar weken geleden was het zelfs nog raak, toen Luciano Spalletti zijn wervelende voetbalshow dirigeerde in de Amsterdam ArenA. Ik was erbij en zag met eigen ogen hoe de 11 bestbetaalde profs van Nederland werkelijk alles fout deden wat ze fout konden doen, om vervolgens na 90 minuten met zijn 10-en gedesillusioneerd van het veld stappen. Dat alles terwijl coach Alfred Schreuder snel een zonnebril moest opzetten vanwege al het stadionlicht dat weerkaatste op de witte zakdoekjes.
Kortom oorwassingen zijn van alle tijden. En sinds afgelopen zaterdag kunnen wij BFC JO10-3 ook bijschrijven in het illustere lijstje slachtoffers. Want ook wij hadden een collectieve off-day en wij speelden dan wel niet tegen Duitsers, maar de tegenstander uit Almere was wel degelijk op de Duitse school getraind (maar daarover later meer).
Hoe een prachtige zonnige uitnodigende zaterdagse voetbalochtend, met veel publiek uitmondde in een test van geduld en nederigheid vertel ik u zo, maar eerst even terug naar de avond ervoor. Je hoort vaak de vraag van journalisten na zo’n oorwassing: “heb je niet goed geslapen, was je moe, waarom hadden jullie geen puf?”. Het is een vraag die deze coach zich ook stelde bij het zien van het eerste kwart van onze ontmoeting met AS’80 uit Almere.
Oké het veld, was een hoog gemaaide moddervlakte met weer eens echt gras. En ik had u al eerder verteld dat dit onze boys over het algemeen niet ten goede komt. Ik was vroeger altijd boos als ik op kunstgras moest spelen, dat deed je in mijn tijd niet (ja ik weet het: Opa vertelt), maar tegenwoordig kunnen veel spelers niet eens meer echt uit de voeten met het groene, modderige natuurgras voetbalveld, met zijn polletjes en de modder onder je schoenen, met zijn uitglijders en zware met water volgezogen bal. Teveel kunstgrasveldjes in de wijk en natuurlijk op de clubs. Veldjes waarop de bal lekker loopt je en je dus nauwelijks kracht hoeft te zetten. Onze mannen houden ervan, spelen altijd lekker op de zwarte korrels, maar zodra er weer eens zo’n zeldzame ouderwetse grasweide voorbij komt raken wij in de problemen. Niet de kracht om de bal vooruit te krijgen en niet de techniek om met de minder voorspelbare balstuiteringen om te gaan. En niet de fysieke kracht om de duels van vaak grotere en sterkere tegenstanders te winnen.
Zo ook zaterdag in Almere, waar winnen duidelijk belangrijker was dan meedoen. En waar een imposante verzameling van grote stevige jongens, die blijkbaar wel regelmatig op het echt gras te vinden waren, de op Duitse leest geschoolde tegenstander was. En als de coach van de tegenstander dan aangeeft dat ze geen scheids hebben en voorstelt om de boys gewoon te laten voetballen en het zelf uit te laten zoeken had je als coach nattigheid moeten voelen. Maar ik vertrouwde op de sportiviteit van de tegenstander en de weerbaarheid van de boys. Beetje brutaal de bal pakken en voor jezelf opkomen. Konden ze wat van leren dacht ik.
Maar de wetten van de pleintjes in Almere zijn wat harder dan in ‘t Gooi denk ik, want wij werden vanaf minuut 1 in een fysiek duel gesleurd met vechtvoetbal en behoorlijk stevige overtredingen en na 15 minuten kon ik het niet meer aanzien. Dat het toen al 5-0 voor AS ‘ 80 stond deed er eigenlijk al niet meer toe. Want behalve een messcherpe tegenstander die naast veel fysieke duels opzoeken ook nog aardig over speelde, waren er ook 9 mannen van BFC JO10-3 die de avond ervoor waarschijnlijk iets te veel kilometers hadden gemaakt om aan hun jaarlijkse kilo’s snoep te komen. Of vervolgens teveel van dat snoep gegeten hadden (dat kan natuurlijk ook), maar hoe dan ook niet vooruit te branden waren.
De 2e helft, nu met scheids, probeerden wij nog met goede moed wat goals te maken, maar toen kwam de die Duitse school bij de mannen van AS ‘80 duidelijk om de hoek kijken. AS ’80 wisselde hun beste 2 man nooit, onderbraken alle veelbelovende aanvallen van BFC met messcherpe slidings en ramde alle ballen die op hun helft kwamen genadeloos over de zijlijn. Als wij snel uit wilde nemen werden balletjes snel expres weggetrapt of niet teruggegeven. Lothar zelf zou met trots hebben staan kijken als hij toevallig op een mooie zaterdagochtend langs Almere zou rijden. En AS ‘80 bleef vol doorgaan ook bij 6-0 en bij 7-0 en bij 8-0 en bij 9-0 en…… en…….. en….. BFC kon er nog maar 1 wapenfeit tegenoverstellen. Bij 9-0 pikte Noud attent de bal af van de laatste man van AS ’80 en scoorde, maar toen greep de scheids in en keurde de goal af. De laatste man claimde dat hij nog niet had uitgenomen en dus ging de 9-1 niet door. En dat terwijl die laatste man de bal toch duidelijk een tikje had gegeven. Bijzonder in een wedstrijd waarin het overgrote deel van de wedstrijd helemaal niet werd gefloten en het recht van de sterkste gold. Alleen even niet als BFC ervan profiteerde. Het zegt genoeg over hoe ze in Almere zaterdag in de wedstrijd zaten.
BFC daarentegen zat in zijn geheel niet in de wedstrijd en zelfs de ere-treffer was teveel gevraagd. Aan de andere kant gingen ze nog even vrolijk door en stopte de teller op 12-0 (of misschien was het 13 of 14, ik ben gestopt met tellen). En zo werd het die wedstrijd die je altijd bij blijft maar die je eigenlijk wil vergeten. Die Barcelona-Bayern van 2020, die afscheidswedstrijd van Johan Cruyff, dat CL duel wat de aftakeling van Ajax dit seizoen inleidde. Nu maar hopen dat dat bij BFC JO10-3 niet gebeurt, want dan ontkomt ook coach Jeroen niet meer aan de witte zakdoekjes…….
Volgende week kans om alles weer om te draaien tegen Nederhorst, want zo slecht als vandaag gaan wij allemaal natuurlijk nooit meer spelen.
Tot volgende week.
Man van de wedstrijd: Het publiek dat ondanks de hemeltergende wedstrijd trouw bleef aanmoedigen en de mannen positief vooruit juichte. Petje af, jullie waren wel goed vandaag.
Coach J
