Competitie
2e klasse Zwaluwen Jeugd (1e fase) 07
Datum
24 september 2022 9:20
Accommodatie
Sportpark Meerweg
Meerweg 63
1405BD
BUSSUM
tel. 035-6945648
Er waren eens 2 vrienden, de één heette ‘Kluts’ en de andere ‘Rebound’. Ze woonden in hetzelfde strafschopgebied en speelde met dezelfde vriendjes (de benen van de tegenstander). Beiden hielden van het toeval, dat was wat ze met elkaar gemeen hadden. Waar zou de bal terecht komen? En zouden ze dan op de goede plek staan? En zouden ze dan alsnog kunnen scoren, nadat hun andere vriendje ‘Opgelegde Kans’ steevast zijn kans gemist had. Ze trokken altijd samen op, waren onafscheidelijk. Maar waar de één een echte doorzetter was, die in elke situatie op een tweede bal bleef anticiperen, was de ander meer een dromer, een intuïtieve voetballer die vertrouwde op zijn gevoel om altijd op de juiste plaats te staan als de bal daar toevallig kwam.
Kluts keek in zijn jeugd vooral naar Hans “goed in de kleine ruimte” Gillhaus, de man die door het legendarische commentaar van Hugo Walker zijn leven lang als klutskoning door het leven ging. Of naar good old Peter van Vossen die het met zijn gekluts zelfs nog tot 31 interlands en één cup met de grote oren schopte. Met welke club? Die is voor de echte liefhebber.
Rebound was meer een René Eikelkamp, altijd bikkelen, altijd maar weer sleuren en doorgaan en dus vaak sneller bij die losgelaten bal dan menig verdediger. René die net een jaar te laat van Groningen naar KV Mechelen ging. Na het jaar dus waarin de onnavolgbare Aad de Mos (met dank aan Piet den Boer) de Europacup 2 won van het net leeggekochte Ajax. U weet wel dat Ajax dat het ineens moest doen met Hulshoff in plaats van Cruyff en met Bosman in plaats van Van Basten. Mechelen zou de volgende Europese grootmacht worden en René het nieuwe boegbeeld. Het liep iets anders. Vooral omdat Johan wel 2x in 3 jaar de Europa Cup 2 won, de 2e met Barca, in dat voorproefje van de grote finale van 1992. Die finale in 1989 in Bern was de geboorte van het beroemde Dreamteam, maar daar een andere keer meer over.
Maar Kluts en Rebound dus en laten wij in JO10-3 sinds deze zaterdag ook onze eigen Kluts en Rebound hebben. Beste handig als je in de stromende regen een wedstrijd speelt die gekenmerkt wordt door heel, heel, heel veel schoten. Onze tegenstander Weesp was namelijk met een duidelijk strijdplan naar de Meerweg gekomen. Een plan waar wij de eerste 3 kwarten ongemerkt in mee gingen.
Weesp had 2 grote stevige jongens opgesteld en het devies was ballen inleveren bij deze 2 mannen die vervolgens vanuit elke hoek van het veld (en dan bedoel ik ook echt elke hoek) op doel schoten. Bal bij Weesp op de achterlijn….. schieten, corner….schieten, hoge bal van de keeper…… schieten. En het werkte, met name omdat BFC simpelweg niet kort dekte. Normaal gesproken hoef je niet heel kort te zitten op 60m van de goal, maar deze wedstrijd was anders. Het duurde even voordat wij dat door hadden. En toen stond het al 1-3. En niet geheel toevallig kwam onze goal ook uit een schot vanaf de zijlijn, want ik had u immers al verteld dat BFC vrolijk meedeed met het schiet festijn. Noah maakte de 1-0 op aangeven van Wessel die met name het eerste kwart strooide met passjes. Maar daarna kregen wij snel door dat de mannen uit Weesp iets beter konden schieten dan wij.
Maar het was dus Weesp de bal,….. schieten, BFC de bal, …… schieten en dat zorgde (u voelt hem al een tijdje aankomen) voor heel veel kluts en rebound situaties. En dan is het dus lekker als je Kluts en Rebound in je team hebt. Eerst was het de beurt aan Kluts (en bij ons is dat Philip), die intuïtieve voetballer die verbazend vaak op de juiste plek staat. Hij maakte de aansluitingstreffer en omdat Wessel ook Jack nog een keer bediende en die keihard de bal het dak in joeg, sloten wij het eerst kwart met 3-3 af.
Het tweede kwart hetzelfde spelbeeld, schieten, schieten en nog eens schieten. Ondanks alle adviezen om de bal op de grond te houden en rond te passen, bleven alle 12 spelers op het veld de bal voor hun voeten gewoon telkens een peer geven. Weesp schoot 2x van afstand binnen (en dat terwijl Jim in deze fase heel wat af blokte en Stefan er ook nog een paar knap tegen hield). Maar gelukkig klutste Kluts (uh ik bedoel Philip) er nog aan onze zijde ook nog 2 in, dus 5-5 halverwege.
In de rust probeerde coach J wederom de rust terug te krijgen, speel de bal rustig naar elkaar, je hoeft niet direct te schieten. Iets was Weesp in het 3e kwart ineens wel goed deed. Dat de 2 schietkanonnen dit kwart op de bank zaten zal er ook wel iets mee te maken hebben gehad. Maar omdat zij de bal ineens rond speelde en wij (nog steeds) niet, mocht Weesp met een 5-6 voorsprong aan het laatste kwart beginnen.
Maar dat laatste kwart behoorde toe aan Rebound. Laten wij vooropstellen dat BFC in het laatste kwart ineens wel ging voetballen. Met name dankzij Wessel die van achteruit ineens heel veel rust bracht, geen peren meer naar voren, maar rustig aannames en balletjes in de voeten. Het kwam ons spel ten goede en BFC was veel beter. De reden dat dit toch het kwartiertje van rebound werd, is dat afwerken voor onze boys toch een constant aandachtspuntje blijft. Eerst was Rebound scherp bij een te kort breedte pasje van de Weesp verdediging. Sliding, teentje ertussen, balletje tergend langzaam het hoekie in, 6-6.
De 7-6 was een beauty van Noah die een corner met veel gevoel in 1x de kruising in draaide. Zo’n zondagscorner die bij de 2e paal pardoes binnenvalt. Het werkte bevrijdend voor JO10-3. En of hij het zo bedoeld heeft? Ik heb het hem na de wedstrijd niet meer kunnen vragen, maar als je hem voor de camera zou zetten na de wedstrijd zou hij zeker zeggen: “bewussie”, met of zonder knipoog. Maar bij BFC JO10-3 staan (nog) geen camera’s en voor Hans Kraaij was het te koud en te nat, dus we zullen het nooit weten ben ik bang.
Vervolgens was het weer de beurt aan Rebound, Wessel en Philip zette hem nog 2x alleen voor de keeper, maar 2x bracht de Weesp keeper ter nauwer nood redding. Maar Rebound zou Rebound niet zijn als beide kansen in 2e instantie niet gewoon toch tot goal werden gepromoveerd. En dus eindigde de wedstrijd in een solide 9-6 overwinning voor de mannen van coach J, maar wat moesten ze er hard voor werken. Mannen, wij leren steeds meer bij. Vechtvoetbal is dus niet ons dingen en alleen maar op doel schieten ook niet. Wij vinken ze af en gaan volgende week weer gewoon lekker voetballen. Heb er nu al zin in!
Man van de Wedstrijd: Wessel die vandaag niet alleen als een rots verdedigde, maar ook heel veel rust aan de bal had en dat was precies wat wij nodig hadden. Zoals Wouter tijdens zijn uitstapje in de spits in het 3e kwart eigenlijk ook verassend rustig bleef aan de bal. Goede eigenschappen mannen! Dus gewoon blijven voetballen.
Coach J
PS. O, u vraagt zich natuurlijk af wie Rebound was in dit verslag. De oplettende lezer herkende hem al, nooit vermoeid, altijd door duelleren, niet opgeven. Inderdaad het was Claas.
