BVV JO10-1 – BFC JO10-3: “The Crazy Gang”

BVV '31 JO10-1

7 - 7

BFC JO10-3

Competitie

2e klasse Zwaluwen Jeugd (1e fase) 07

Datum

17 september 2022 10:00

Accommodatie

Sportpark Oostermeent
Schapendrift 1
1261HK
BLARICUM
tel. 035-5386098

Kent u hem nog? Vinnie Jones, soccer’s hardest man, clubicoon bij het inmiddels failliete (en tot MK Dons omgedoopte) Wimbledon. Vinnie was in de jaren 80 een begrip op de Engelse velden met zijn volgelingen van snoeiharde en niets ontziende brekers vormde hij “The Crazy Gang”, het Wimbledon van eind jaren 80. Met natuurlijk als hoogtepunt die winst van de FA Cup in 1988. De overwinning op het grote, onverslaanbare Liverpool van Kenny Dalglish, John Barnes en Bruce Grobbelaar. Het was onbestaanbaar dat Wimbledon zou zegevieren, maar in een finale die bestond uit 90 minuten vechtvoetbal, duels en overtredingen (op en vaak over het randje) pakte Wimbeldon ze. Het was niet mooi, het was ook niet altijd even fair, maar het werkte wel. Liverpool trainer Kenny Dalglish is er nog steeds witheet over en inmiddels mag niemand hem tijdens zijn toch al niet geringe media optredens meer vragen naar die bewuste zaterdag op Wembley in mei 1988.

Het was een beetje hoe deze coach zich voelde toen ik nog na stond te mijmeren over de wedstrijd van BFC JO10-3 tegen Blaricum. Maar dan iets minder (of zeg maar gewoon niet) witheet, want wij zijn immers maar pupillen en de mannen hadden een wijze les geleerd dus dat was helemaal zo gek nog niet. Maar ik kon het toch niet helpen terug te denken aan die Vinnie Jones en zijn vechtvoetbal. De mannen van BVV hadden de video denk ik ook gezien, want ze wisten er een echte vechtwedstrijd van te maken en wij hebben nu geleerd dat daar (nog) niet onze voornaamste kwaliteit ligt.

Geholpen door een vreselijke knollentuin, met hoog gemaaid gras en goals waar de netten half uit lagen en met een scheidsrechter die voor de wedstrijd zei, ik ga ze gewoon lekker laten voetballen hoor. Alleen als er hele erge overtredingen gemaakt worden ga ik fluiten, voor de rest laat ik het lekker gaan. Ok, dacht ik. Is goed voor ze, beetje de wetten van het pleintje, voor jezelf opkomen. Wij hebben ook een paar stevige jongens die een duel niet schuwen. Maar toen had ik nog niet door dat deze manier van fluiten het vechtvoetbal van BVV volledig in de kaart speelde.

Met al deze ingrediënten ontstond dus een wedstrijd zoals wij die vroeger altijd speelde. In het pre-kunstgras tijdperk, met een bal die nauwelijks wil rollen en voortdurend opstuitert, regen, een tegenstander die lekker de beuk erin gooit en een scheidsrechter die veel (eigenlijk gewoon alles) toe laat. Daar leek het in het begin nog niet op, want weer waren de mannen van JO10-3 messcherp in het eerste kwart.

Binnen de 3 minuten stond het 0-2 door knap afmaken van Noud (na een slim passje van Claas) en een mooie goal van Philip die door Wessel van achteruit met een splijtende pass alleen voor de keeper was gezet. BVV werd redelijk overlopen en omdat Claas nog 2x het net vond in het eerste kwart stonden wij na 12,5 minuut al met 0-4 voor. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen. Maar in het 2^e kwart werd het door wijlen Bert Jacobs bedachte ‘Hotseknotsebegonia Voetbal” aangezet door BVV. De duels werden door de mannen uit Blaricum niet meer geschuwd en er werd gevochten om iedere meter. En omdat de boys van BVV fysiek een stapje verder waren dan wij en omdat op dit veld echt niet te voetballen was en omdat wij verdedigend de afspraken even uit het oog verloren (de bal via de zijkant uitverdedigen, zo snel mogelijk vooruit op de bal verdedigen en niet laten schieten) stond het in no time 3-4. En het was in deze fase weer aan Stefan te danken dat de mannen van BVV niet al voor stonden.

Tijd voor de rust en wat tactische omzettingen. Inmiddels hadden wij wel door wat de mannen van BVV voor strijdplan hadden en dus onze mannen op het hart gedrukt de duels zoveel mogelijk te vermijden (wij verloren er simpelweg teveel), lekker te blijven voetballen, de zijkanten te zoeken en te combineren. En misschien nog wel het belangrijkste de kansen af te maken en dus scherp te zijn. Het leek te helpen want in het 3^e kwart wervelde JO10-3 weer als vanouds en liep het weer soepeltjes weg bij BVV door Philip, Claas en Noah, waarbij met name de goal van Philip er een was om door een ringetje te halen. Hij sprintte 2 verdedigers van BVV eruit en was eerder bij de bal dan de uitkomende keeper die hij met een prachtig lobje (zo’n wippertje a la Denis Bergkamp) verschalkte. Publiek op de banken en BFC weer op een comfortabele voorsprong 4-7. Althans comfortabel? In het 4^e kwart deed BVV er nog maar een schepje bovenop en werden onze boys weer terug het gevecht in gesleurd. Helaas was de tactiek van de rust weer vergeten en hielpen wij door op afstand te verdedigen en veel ballen door het midden te spelen BVV weer terug in zijn spel. En ondanks de vele kansen die JO10-3 kreeg vielen de goals aan de andere kant. 5-7, ………… 6-7,………….. kon het dan toch nog? De jongens van BVV begonnen er weer in te geloven. De wedstrijd kantelde en ja ze maakte hem de 7-7. Maar er waren nog 7 minuten en dat waren 7 minuten voor de echt liefhebber (de neutrale dan).

Allebei de ploegen wilden winnen en het spel golfde op en neer. Er werd gevochten en gestreden waarbij Noah en Claas, de 2 kleinsten van het veld, voorop gingen in de strijd. Wij brachten Jack in om zijn duelkracht en samen met Wouter en Wessel, vochten ze achterin op het scherpst van de snede met de stevige mannen van BVV. Kansen waren er aan beide kanten, maar met name BFC had het meeste recht op de overwinning. In die 7 minuten raakte de boys 2x de paal en pakte de keeper van BVV zeker 3 een op een’s. O, en er bleven ook nog 2 ballen op de doellijn liggen, maar gescoord werd er niet meer. En dus eindigde het duel in 7-7. Ons eerste puntverlies en hoewel onnodig, hebben wij vandaag wel een hoop geleerd. Soms vraagt een wedstrijd wat anders, als er geen gladde kunstgrasmat voor handen is en de tegenstander de duels op zoekt, moet je slimmer voetballen, mee in de strijd maar ook onder de druk uitvoetballen en slimmer spelen. Dat ging bij vlagen erg goed vandaag maar in grote fases ook niet, dan werden afspraken vergeten en de tegenstander in de kaart gespeeld. En als je dan op een moeilijk veld met de “Crazy Gang” wil strijden dan delf je altijd het onderspit, vraag dat maar aan Kenny Dalglish.

Man van de Wedstrijd: Claas, met 3 goals en 3 assists zou je zeggen dat, dat een A,B,C-tje is, maar hij is het niet geworden vanwege zijn goals of als assists, maar omdat hij toen het spannend werd, toen wij onder druk stonden, voorop ging in de strijd. Samen met Noah, die zijn fijnbesnaarde elegantie deze week nadrukkelijk moest omruilen voor een flinke dosis vechtlust. En zo kwamen veel van de boys buiten hun comfortzone terecht vandaag en dat is natuurlijk heerlijk voor een coach. Zo gaan de mannen groeien. En dus moeten wij BVV eigenlijk bedanken voor het mogelijk maken van deze goede les. Maar volgende week wel weer lekker thuis op ons eigen vlakke kunstgras……..

Tot volgende week.

Coach J

Registreren Waarom registreren