Competitie
2e klasse Zwaluwen Jeugd (1e fase) 07
Datum
1 oktober 2022 9:00
Accommodatie
Sportpark Rie Mastenbroek
Rie Mastenbroeksportpark 4
1314AZ
ALMERE
tel. 036-5346948
Iedereen kent ze. De onneembare vestingen, paleizen van geluid, de heksenketels. Plekken waar je als tegenstander toch wat minder graag naartoe ging, omdat het plaatselijke publiek net een tandje fanatieker was, net een tandje feller. Omdat voor hen die zondag- of zaterdagmiddag het enige moment van de week was waarin ze hun ellende, de armoede, de ruzies, hun problemen even 90 minuten van zich af konden gooien. Het liefst ten koste van een gewillige tegenstander de met huid en haar opgevreten en uitgespuugd werd. Ze luisteren naar prachtige namen als “La Bombonera”, de plek waar Diego in zijn beginjaren de harten van de armen en kanslozen in Buenos Aires betoverde of het Signa Iduna Park waar meer dan 25,000 fans elke 2 weken, staand (waar zie je dat nog in het moderne voetbal?), hartstochtelijk de stank en misère van de staalfabrieken in het Ruhrgebied met bier en liederen van zich afwassen. Magische plekken zijn het, orkanen van geluid, passie en fanatisme.
Maar ze zijn er ook in de wat rauwere vorm. Plekken waar mensen niet alleen passioneel en hartstochtelijk zijn, maar gewoonweg vijandig, agressief, woedend. Plekken als het Al Sami Yen stadion in Istanboel, voormalige thuishaven van CimBom, dat was constant over je schouder kijken vroeger. Of wat te denken van stadion Miejski, Poznan Polen, google maar eens op Lech Poznan, fans, drone. Dat hoef ik dan verder niet mee uit te leggen.
Maar de ergste van allemaal staat in Duitsland, de club die er huist is na talloze faillissementen inmiddels tot het 4e niveau afgezakt, maar nog steeds spookt het elke zaterdag klokslag 15.00 uur op de Betzenberg, het beroemde of moet ik zeggen beruchte Frits Walter stadion in Kaiserslautern. Daar maakt het niet uit of je in de kelder van de 4e klasse speelt, of dat jij als tegenstander eigenlijk ook nergens naartoe gaat, daar ben je een vijand vanaf het moment dat je de hekken binnen loopt en dat zal je weten ook.
En nu is Sportpark Rie Mastenbroek in Almere geen Bombonera of Miejski en zeker geen Betzenberg, wij spelen immers pupillen-voetbal in de 2e klasse, maar fanatiek was het publiek er wel en vriendelijk was het zeker niet. Iets wat wij als brave jongens uit Bussum nog niet eerder meegemaakt hadden. Maar “als die kakkers uit het Gooi” naar Rie Mastenbroek komen, dan gebeurt er daar wat. Ik kreeg flashbacks naar mijn eigen voetbaljeugd op de Koninklijke HFC in Haarlem. De ouders van Waterwijk JO10-5 waren in grote getalen op komen dagen en ze waren luidruchtig en hadden nogal wat aan te merken op ons als tegenstander en op de scheidsrechter, die eerlijk is eerlijk, in deze “heksenketel” ook niet echt zijn dag had.
Maar dat had BFC JO10-3 ook niet. Of het kwam door de luidruchtige fans van de tegenpartij, het imposante fysiek van Waterwijk JO10-5 of door te weinig slaap, BFC JO10-3 had een collectieve off-day. Zeker in de eerste helft die met een 7-1 achterstand maar snel vergeten moet worden. Mede ook omdat de regels in Almere blijkbaar iets anders worden toegepast en er dus geen korte pauze was halverwege de eerste helft (voor ons meestal het moment om te wisselen). Daardoor raakte coach J een beetje in de war wat tot gevolg had dat het wisselbeleid beleid niet optimaal werd uitgevoerd deze zaterdag. Excuses daarvoor.
Maar veel maakte het allemaal niet uit. De tegenstander, uit een paar grote mannen en een paar handige voetballers bestaand (goede combinatie hoor!), was veel beter dan BFC JO10-3. Vooral de laatste man van Waterwijk viel op. Een imposante verschijning zelfs een kop groter dan Wessel (en dat zegt wel wat) met een machtig afstandsschot. Ik kon het niet helpen te denken dat dit was hoe Ronald Koeman er in zijn jongere jaren uit gezien moet hebben. Hij haalde maar liefst 5x de trekker over in die eerste helft en allemaal van behoorlijke afstand. En alles wat BFC daar tegenover kon stellen was een goede goal van Claas, die na een slim passje van Noah eerder bij de bal was dan de keeper en de bal er net voor de botsing langs tikte. Dat de keeper daarna wat langer op de grond bleef liggen dan Claas heeft vast te maken met het feit dat de bal erin ging (dan doet een botsing toch wat minder pijn). Waterwijk combineerde daarna nog wel 2 goals bij elkaar en dus zoals gezegd 7-1 bij rust. Auw.
De rust, een “de rug rechten” speech, wat fruit en veel goede moed verder begon BFC aan het 2e bedrijf. Dat ging veel meer gelijk op. BFC had de schroom van zich afgegooid en begon te voetballen. Het resulteerde in kansen, maar omdat werkelijk alles aan de andere kant erin caramboleerde (Voorzet.. via knietje van een van onze verdedigers erin, lange roei om weg te werken van Waterwijk… zeilt per ongeluk in de bovenhoek) was er van een echte come-back nooit sprake. Daarvoor werd er met zo’n grote achterstand te slordig gevoetbald en was het geloof bij de mannen van coach J ook wel een beetje weg. Toch maakte BFC nog 3 goede goals. Claas via een knappe individuele actie, Philip die de penalty waar BFC al 2x eerder recht op had maar niet kreeg, de derde keer (toen wij hem eindelijk wel kregen) genadeloos het dak van de goal in joeg en Claas wederom, nu attent bij een rebound die hij met het hoofd knap afrondde. Maar omdat bij Waterwijk ook alles erin vloog en BFC het eigenlijk wel geloofde stond er na 50 minuten een terechte maar geflatteerde 13-4 uitslag op het bord.
Een oorwassing dus, in een wedstrijd die nooit echt een wedstrijd was omdat de tegenstander veel beter was dan BFC (of in ieder geval veel beter speelde). Maar uit verlies kan je veel leren en ik moet een compliment maken aan de boys die ondanks de pijnlijk nederlaag wel gewoon positief bleven aan het einde van en na de wedstrijd en een goede ‘kop op mentaliteit’ lieten zien. En vlak voor het eindsignaal konden wij, ondanks de achterstand, toch nog even lachen toen die boomlange, ijzersterke laatste man van Waterwijk (u weet wel die Ronald Koeman) in een duel met Wouter (toch niet de grootste en hardste van het veld) plotseling met grote schreeuw en veel misbaar naar de grond ging. Eigenlijk tot verbazing van iedereen, inclusief het fanatieke thuispubliek. Een schwalbe pur sang en ook nog eens heel slecht uitgevoerd. Iets wat op dit niveau niet op de velden thuishoort (of eigenlijk op elk niveau niet) en daarom groot respect voor de coach van Waterwijk die de komediant direct wisselde en vermanend toe sprak. Het kwam hem op een behoorlijke scheldkanonnade te staan, maar hij deed het juiste. En die laatste man was dus misschien toch meer een Ronaldo dan een Koeman, die heb ik immers nog nooit op een schwalbe kunnen betrappen. Ik denk dat Groningers daar simpelweg te nuchter voor zijn.
Man of the Match: Wouter, die zich in de duels niet alleen prima staande hield tegen Cristiano Koeman, maar die in de wedstrijd ook regelmatig het voortouw nam en ondanks de uitzichtloze achterstand bleef doorknokken.
Tot volgende week
Coach J
