BFC JO 15-1 stelt punten tegen Unicum pas in de slotfase veilig.

Unicum JO15-1

0 - 1

BFC JO15-1

Competitie

Divisie 6 B

Datum

20 november 2021 10:30

Scheidsrechter

H. Bosch

Accommodatie

Sportpark Schouw
Schouw 54 54 -01
8232XK
LELYSTAD
tel. 0320-241138

Sam Beuving, Auke Bult, Wessel Elsing, Vincent Flokstra, Toine Geijtenbeek, Imran Hammouti, Mads Lefeber, Job Lukaszen, Luca Messori, Sophie Proost, Bommel Quaedvlieg, Keyan Samuel, Marc Segaar, Jasper van Toorn, Mika van Woudenberg.

Het schrijven van een verslag is terugkijken op wat was en vooruitkijken naar wat komt. Hoe langer je wacht met het verslag en dus met terugkijken, hoe makkelijker het wordt om te zien wat komen gaat. Dat wat komen gaat, is dan namelijk dichterbij dan wanneer je het verslag eerder schrijft.

En dat brengt mij tot de dag van vandaag, vrijdag 26 november 2021. Het is 19.00 uur geweest en het is duidelijk. Het virus slaat onverbiddelijk de sport terug naar waar we hoopten dat die niet meer zou komen, sport met beperkingen. Begon het met geen publiek, inmiddels is daaraan toegevoegd dat de trainingen na 17 uur moeten stoppen. Het sportcomplex moet dicht zijn en mag pas weer open om 5 uur in de ochtend. Je zou er een sportcomplex van krijgen.

Wat gaan we doen met de competitie: is het wel verantwoord wedstrijden te spelen (voor 17 uur) zonder trainingen? En als de competitie onverhoopt wordt stopgezet, mogen we dan wel promoveren op basis van de huidige stand. En als de competitie stopt, mogen we dan oefenwedstrijden spelen op de vrijkomende uren op zaterdag (maar zonder trainen en is dat dan wel verstandig). Veel vragen dus.

Er zal nagedacht zijn over de getroffen maatregelen en ik steun het idee dat maatregelen nodig zijn. De ziekenhuis opnames maken dat noodzakelijk. Maar het maakt me verdrietig dat het onze kinderen relatief zwaar raakt. Gelukkig kunnen ze naar school, maar de uitlaatklep wordt ze ontnomen. Het is voor drie weken, 18 december kijken we weer verder, maar al lijkt drie weken een overzienbare periode, het is wel de periode dat kampioenschappen bepaald worden, bekers worden uitgewisseld en blijdschap gedeeld wordt. BFC zal er zeker weer een mouw aan passen, zoals ze dat het afgelopen seizoen zo goed deed, maar het is een noodzakelijk surrogaat van het “echie”. Maar sta er nog even bij stil: dit raakt het hart van de club en dan mogen zo af en toe pluimen richting de mensen die dat hart ook in moeilijke tijden laten kloppen. Chapeau.

Wisten wij dat de maatregelen als vanavond aangekondigd genomen zouden gaan worden, dan hadden we waarschijnlijk nog harder gejuicht na dat ene doelpunt in de slotfase tegen Unicum afgelopen zaterdag.

Het is scorebordjournalistiek, zou Co Adriaanse zeggen, maar de uitslagen van Unicum in eerdere wedstrijden verraden veel. Weinig doelpunten vóór en in de wedstrijden tegen de hogergeplaatste ploegen ook weinig doelpunten tegen. Een overwinning op Houten bijvoorbeeld, onze volgende tegenstander.

Het blijkt geen scorebord-gedoe maar een juiste weergave van het spel van Unicum. In een 1-5-3-2 opstellingen treden zij Sophie en de jongens, zonder Luca die ziek thuisgebleven is, deze zaterdag tegemoet.

Met een fanatiek coachende zijlijn wordt de weerstand tot in perfectie opgevoerd. Zodra een aanval op onze helft wordt afgeslagen, wordt het team teruggestuurd naar de eigen helft. Met de opdracht om te wachten tot druk vanaf eigen helft gezet kan worden op onze aanval. Met een “ja, nu” geeft de coach het sein om druk te zetten. En dat voeren de jongens van Unicum dan weer goed uit. Wij spelen de lange bal achter de verdediging en dat levert de nodige kansen op, zowel in de eerste helft als in de tweede. Maar we zijn slordig, ongeduldig, voelen ons kennelijk toch enigszins in de mangel genomen door een goed verdedigende tegenstander.

Eén doelpunt is maar nodig om de weerstand te breken en hoe langer die uitblijft, hoe moeilijker het wordt. Met 0-0 bij rust houden we Unicum in de wedstrijd. Ook in de tweede helft blijft een doelpunt lang uit. Zodanig lang, dat het thuisfront zich afvraagt of de zendmast Lelystad wellicht uitgevallen is waardoor berichten uitblijven. Maar niets is minder waar. We hebben het lastig. De ontlading is dan ook groot als Sam zo’n 10 minuten voor tijd de openingstreffer scoort. In de commotie is de aangever ontgaan en dat is ook prima. Het is een team prestatie dat we deze wedstrijd over de streep trekken.
Achteraf is vast te stellen, dat de openingstreffer ook de enige treffer van vandaag voor beide teams is, maar voor het laatste fluitsignaal geklonken heeft, voorkomt Marc nog in een 1 op 1 gevecht een tegendoelpunt.

Wederom een gewonnen wedstrijd. Lastiger dan eerdere wedstrijden, leerzaam daardoor en met complimenten aan het team voor het geduld in de wetenschap dat één doelpunt voldoende is.

Deze laatste zin geeft een bruggetje naar de wens ook nu geduld te betrachten: er komen betere tijden, met ouders langs de lijn en uitslagen met meer dan één doelpunt verschil. En we gaan dat meemaken en erbij zijn. Dus, hou nog even vol!

DS